Πόσους Ιούνηδες περάσαμε στη ζωή μας αγκαλιά με τα βιβλία και το άγχος των εξετάσεων; Ε, φαίνεται γι' αυτό ο κυρ Ιούνης έχει κάνει δεύτερο δέρμα του το δασκαλίκι. (κατά το ξυλίκι... και δεν εννοώ το παιχνίδι αλλά το άλλο ξυλίκι αυτό που συγγενεύει με τη βρεγμένη σανίδα)
Λοιπόν. Χωρίς λόγια περιττά - φαίνεται πως είπα τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια που τώρα δυσκολεύομαι να βρω λέξεις να γεμίσω ένα αρθράκι των 20 γραμμών... Το μεγάλο μάθημα του Ιούνη έχει ως εξής:
Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΗ ΚΑΙ ΒΛΑΒΕΡΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ
Άκου που σου λέω. Αν μισείς κάποιον και θες να τον κάνεις χειρότερο, συγχώρεσέ τον. Έτσι για να ξανακάνει τα ίδια και χειρότερα.
Διότι η συγχώρεση και το εμπέδωσα πια είναι σαν τα κατσαριδοκτόνα. Εθίζουν τον άλλο και του βγάζουν ακόμη χειρότερες πλευρές του εαυτού του.
Εδώ που τα λέμε, δίκιο δεν έχει; Αφού έκανε ό,τι έκανε κι εσύ - ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ! τρομάρα σου - του έδωσες το συγχωροχάρτι, γιατί να μη δοκιμάσει τι άλλο αντέχεις ακόμη;
Νομίζω πως κακά μας τα έμαθαν τα σχολειά και οι παπάδες...
Αν αγαπάς, με τη γνήσια και ελληνική σημασία του όρου, θα διαγράψεις τη λέξη συγνώμη από το λεξιλόγιο. Και άπαξ και φερθεί σκάρτα κάποιος θα τον διαγράφεις και από το κατάστιχο των φίλων και των αγαπημένων.
Ναι. Βαρέθηκα να βλέπω το ίδιο σκηνικό. Από όσους συγχώρεσα κάποτε, να δέχομαι ξανά και ξανά την ίδια συμπεριφορά. Ααααααααα.... ως εδώ, όχι άλλος Ιούνης με χτυπήματα κεφαλιού στον τοίχο...
Άντε γεια λέμε. Και πάμε γι' άλλες πολιτείες!!!!!!!!