Εβδομήντα εφτά! Αυτό και αν είναι νίκη...

77. Δεν είναι ποσοστό. Και μάλιστα εκλογικό. Μα γι' αυτό και είναι μεγάλη νίκη. Γιατί είναι 77 έτη ζωής. Και τι ζωής!

Χρόνια πολλά - κι ας έχεις αντιρρήσεις. Να είναι πολλά και καλά! Πάντα δημιουργικά όπως μας έχεις συνηθίσει.

Και τόσο πλούσια σε προσφορά...

Από τη χτεσινή μέρα ένα ακόμη δώρο σου:

Ουκ όναρ αλλ' ύπαρ.

Γηράσκεις πρώτε μου δάσκαλε και διαρκώς με διδάσκεις και με αφήνεις με το στόμα ανοιχτό. Κι αυτό δεν είναι όνειρο μα αληθινή οπτασία... Αυτές που βλέπει ο άνθρωπος με τα μάτια ανοιχτά και έξυπνο το νου...

Πώς να μπορέσω για σένα να μιλήσω; Και σε ποιον;

Ένας θαυμασμός καταδικασμένος στη σιωπή για λόγους αρχής και αξιοπρέπειας. Μα υπαρκτός. Και πέρα για πέρα αληθινός και μεγάλος.

Κι έπειτα έπιασες να μου μιλάς για το ερρέτω ες κόρακας και για τις αμαρυλλίδες. Λουλούδια του λόγου και λουλούδια της φύσης. Γιατί μαζί καλλιεργούνται και μόνο μαζί ανθοφορούν.

Ξέρεις... η ευχή είναι περισσότερο για μένα. Τρομάζω το χωρίς εσένα. Λάθος; Δεν ξέρω. Μόνο η αλήθεια. Πως σε χρειάζομαι. Περισσότερο τώρα από ποτέ.

Σαν εικόνα τελείωσης και ως αρχέτυπο ερμηνείας...