Ο ΑΛΗ ΜΠΑΜΠΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΛΕΦΤΕΣ ...

Tραγουδάει ο Βασίλης : "… φεύγουν καράβια στο γιαλό και γω τους γνέφω στο καλό… " Και τι καράβια! Καραβέλες! Που πάνε και πίσω δε γυρνάνε. Φούσκωσε ο αέρας τα πανιά τους και τα μυαλά τους. Και τα δικά μας τα μυαλά στην αποχαύνωση. Που είναι οι κλέφτες ο-ε-ο; Κλέφτες είναι, όπου θέλουν βρίσκονται και πάνε. Με μας τι γίνεται. Ελληναράδες μα καταντήσαμε τη χώρα Βαγδάτη. Και γιατί Βαγδάτη; Γιατί εδραιώσαμε τον Αλή Μπαμπά και τους σαράντα κλέφτες. Τώρα σαράντα, τριακόσιοι, εκεί θα κολλήσουμε τώρα; Ξεχνάμε τους πρώτους, θυμόμαστε τους τελευταίους. Και είναι πολλοί πανάθεμά τους. Σαν τους ψύλλους στο πετσί του σκύλου. Πίνουν το αίμα μέχρι να ψοφήσει το άτυχο ζώο. Αλλά αυτοί δε φεύγουν με τίποτα γιατί το ξέρουν πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τις εκλογές τραβά. Και τι εκλογές! Τα συστήματα αλλάζουν, τα ονόματα τα ίδια. Σαν τους Γκάντι. Ένας πεθαίνει ή δολοφονείται, άλλος έρχεται. Το ατύχημα είναι πως δεν έχουμε Γκάντι αλλά κάτι ρεμάλια που λέει και ο Κωνσταντάρας, μα κάτι ρεμάλια! Το μυαλό τους στις ρεμούλες και στις μίζες. Και τι μίζες! Από αγροτικές τύπου καλαμπόκι μέχρι ηλεκτρικές τύπου Ζίμενς. Ζωνάρι ρε, ζωνάρι! Κύριε Παπαθεμελή, ζωνάρι είπα, όχι Ζουράρι. Πάνω απ' όλα, Μακεδονομάχοι. Έχουμε καταντήσει το Μακεδονικό ζήτημα σαν το μακεδονικό τυρί. Κόψε από δω, κόψε από κει, δοκίμασε ο ένας, δοκίμασε ο άλλος, δεν έμεινε τίποτα. Σύριζα περάσανε όλοι μα κανείς δεν άγγιξε το στόχο. Μονάχα ένας Λεβέντης που είχε ως στόχο το κέντρο αλλά του έμεινε ένα άστοχο κέντρο. Μου αρέσει όμως η έκφραση Ένωση Κεντρώων. Έτσι λένε τώρα τις γκαρσονιέρες. Γιατί όσοι και να μαζευτούνε δυάρι δε γεμίζουνε. Άλλοι έχουνε τη χάρη και γεμίζουνε πλατείες. Όπως λέει ο λαός, άλλος έχει το όνομα και άλλος έχει τη χάρη, εννοώ αυτούς τους τύπους με τα δανεικά ονόματα. Και βγαίνουνε και μιλάνε και λένε, λένε, τύφλα να έχουν οι ζακό. Οι ζακό είναι παπαγάλοι γκρίζοι, ούτε πράσινοι ούτε γαλάζιοι, γκρίζοι. Όπως οι πολιτικές τους θέσεις. Αλλά ο λαός δεν έχει μνήμη. Ξεχνάει τον πρώτο κλέφτη και θυμάται πάντα τον τελευταίο. Άλλωστε και στις ταβέρνες και τα ψητοπωλεία το πιο αγαπημένο πιάτο είναι το κλέφτικο. Δεν μπορεί χωρίς κλέφτικο ο λαός. Κι ας φωνάζει κάποια ψυχή, ανυπακοή. Ανυπακοή και ποιόν να ακούσουν; Σίγουρα κάπου υπάρχει δίκιο. Τον εαυτό τους. Αντισταθείτε! Γιατί οι Καραβέλες φεύγουν για τα Κανάρια νησιά αλλά προσοχή έρχονται τα υπερωκεάνια …Καλό βόλι και μετά καλό αραξοβόλι στον καναπέ για τα αποτελέσματα. Ελπίζω πως τούτος ο λαός έχει φιλότιμο και τσίπα. Γαμώ την πρεσβυωπία μου, 2,7 είναι. Και δεν βλέπω τι έγραψα τελευταία λέξη. Τσίπα ή Τσίπρα. Αν έγραψα Τσίπρα, διορθώστε το. Καληνύχτα.

Υ.Γ. : Στοίχημα ότι μετά τις εκλογές ο ροκ λαός μας θα τραγουδάει Βασίλη Παπακωνσταντίνου : … " Άσε με να κάνω να κάνω λάθος μην παριστάνεις το θεό δε μ' αρέσουν οι σωτήρες δε γουστάρω να σωθώ".

Φίλε Σωτήρη,

είχες πάλι έμπνευση. Αν είχες και παραγράφους η πρεσβυωπία μου (δεν έχει μόνο εσύ - και αριθμούς δε λέμε ) θα χαιρόταν κι εκείνη τη χαρά μου.

Χαρά που η χώρα έγινε Τεχεράνη; Όχι. Χαρά που στη χώρα δεν είναι όλοι αγκαλιά με τον Αλή Μπαμπά και τους σαράντα κλέφτες. Γεια σου και χαρά σου, Σωτήρη. Και γράφε συχνότερα... (με παραγράφους παρακαλώ - ειλικρινά δυσκολεύομαι στο διάβασμα)

Αγαπητέ Сaptain Nemo, χαίρομαι ιδιαίτερα που η πρεσβυωπία μας δεν μας εμποδίζει να βλέπουμε τα κακώς κείμενα του τόπου. Εγώ δεν έχω έμπνευση απλώς καταγράφω, ίσως με ένα ιδιαίτερο τρόπο, στιγμές από τα τεκταινόμενα της χώρας. Και χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι σαν εσένα και μπορούμε να ονειρεύομαστε ταξίδια σε ένα καλύτερο κόσμο. Και επειδή ναυτικό το όνομα που φέρεις, ας αφήσουμε τις καραβέλες να τις ταξιδεύουν άλλοι και εμείς ας πούμε "άντε να λύσουμε να ξεκινήσουμε και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ".