Ναί το καταλαβαίνω ότι σου άρεσε ο τόπος. Δεν μπορούσε
να είναι αλλοιώς.
Όμως μη λησμονάς και τούτο: Πώς κάθε τόπος κρύβει καλά τους
θησαυρούς του, και τους αποκαλύπτει στους εκλεκτούς μέσα απο
μυητικές διαδρομές.
Ναί ακόμη υπάρχει το Ερείπιο.
Μακάρι να μας ξαναεπισκεφθείς, και χαρά μας να σε ξεναγήσουμε.
Και ώσπου να γίνει αυτό για να μη σου μείνει το Βελανιδιώτικο
παράπονο, να σου παραθέσω μερικά ψήγματα από αυτό.
Όσο για το θρυλικό κάβο, πίστωσε με λίγο χρόνο, να βρώ που έχω
καταχωνιάσει το υλικό, και να σε (σας) ταξιδέψω στις εντυπώσεις ενός
οδοιπορικού μου.
Τα Βελανίδια είναι ένα γραφικό χωριουδάκι που βλέπει πρός τη
πλευρά του Μυρτώου.
Πλούσιο χωριό μέχρι τη δεκαετία του 70, αφού η κύρια απασχόληση
των κατοίκων ήταν η ναυτιλία και η υπερπόντια αλιεία.
Προβάλλοντας στην τελευταία στροφή και βλέποντας για πρώτη φορά
το χωριό, τσιμπιέσαι για να καταλάβεις αν αυτό που βλέπεις είναι
πραγματική εικόνα η ζωγραφιά.
Μπαίνοντας μέσα στο χωριό η γραφικότητα του νομίζω χάνεται, ίσως
επειδή πλέον δεν έχεις την αμφιθεατρική άποψη.
Αγνανεύοντας το Μυρτώο.
Και ως πέρα στο ακρωτήρι Καμήλι, γνωστό τοις ναυτιλομένοις και πλέοντες
απο Καβομαλιά πρός Μονεμβασιά.