Πού πιάσατε το Μάη;

Εμείς φυσικά στην παραλία:


Πού αλλού θα μπορούσαμε να υποδεχθούμε το Μάη; Πάρεξ δίπλα στο κύμα και στη μεγάλη αγαπημένη;


Και όπως βλέπετε δεν ήμασταν οι μόνοι. Γεμάτες σήμερα οι παραλίες της Αττικής από εκείνους που λατρεύουν τη θάλασσα και βρήκαν ευκαιρία όχι μόνο να ρομαντζάρουν αλλά και να κάνουν και τις βουτιές τους!


Κι από λουλούδια; Άλλο καλό!!! Και ό,τι χρώμα θες...


Η δική μας όμως προτίμηση παίζει ανάμεσα στο κίτρινο και στο μοβ:


Με ελαφρύ προβάδισμα στο μοβ:




Αλλά και η καρδιά ενός κίτρινου λουλουδιού δεν μπορεί παρά να "καίει" και τη δική μας:


Και όχι μόνο τη δική μας:

Τον πιάσαμε τυλιγμένοι σε σκέψεις...για κάθε όνειρο που ποτέ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί.
για όλα όσα πλησιάζουν...

και κυρίως μακριά απο τη φύση που τόσο λατρεύουμε...

Zorbas έγραψε:

Τον πιάσαμε τυλιγμένοι σε σκέψεις...για κάθε όνειρο που ποτέ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί.
για όλα όσα πλησιάζουν...

και κυρίως μακριά απο τη φύση που τόσο λατρεύουμε...

Είσαι τόσο νέος Ζορμπά για να κηδεύεις όνειρα.

Ξέρεις τι μαθαίνω στα πιτσιρίκια μου ακόμη και στα πιο μικρά; Πως Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ. Αν θες στα σίγουρα να πεθάνει ένα όνειρο, σκότωσέ το ο ίδιος στην ψυχή σου. Πασπάλισέ το με μπόλικη απαισιοδοξία και εκατό τόνους απογοήτευσης. Δεν μπορεί, στο τέλος θα καταφέρεις να το ξεκάνεις...

Αν όμως έστω και λίγο λαχταράς το όνειρο, άστου έστω και και αμυδρή την ελπίδα να ζήσει. Μη βιάζεσαι να το αποκεφαλίσεις και να το ξεριζώσεις... Πού ξέρεις; Τα όνειρα έχουν κρυφές δυνάμεις που δεν τις πιάνει ο νους μας. Και μπορεί, υπάρχει πιθανότητα, να δώσουν βλαστούς και άνθη και ίσως ίσως και καρπούς... Τουλάχιστον θα είναι όνειρα ζωντανά. Όχι δολοφονημένα. Κι αν κάποτε πεθάνουν θα πεθάνουν με τους νόμους της φύσης. Όχι αφύσικα και όχι από το δικό μας χέρι...

Κρατώ τα λόγια αυτά σαν ιστίο για να δέσει το αγνό πανί, αυτό που έστω και με μία ασήμαντη πνοή θα βάλει πλώρη σε ταξίδια που θα αποκομίσουν στον ταξιδιώτη τη χαρά της βίωσης.

Η Περσεφόνη ανεβαίνει για έξι μήνες ξανά στη γη.