HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Αβαγιανοί και Ρίγανη

Πήγαινε κάτω 
2 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Αβαγιανοί και Ρίγανη Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Αβαγιανοί και Ρίγανη   Αβαγιανοί και Ρίγανη Icon_minitimeΤρι Απρ 07, 2009 8:03 pm

ΑΒΑΓΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΡΙΓΑΝΗ

Η ΕΛΕΝΗ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

Στους δρόμους που γκιζέριζα
καθώς γιουδαίοι και ατσίγγανοι
ό,τι έσπερνες εθέριζα,
αβαγιανούς και ρίγανη.

Έστρωνες το κρεβάτι μου
στα χέρια σου και στα σπαθιά,
κι έγερνα εγώ και τ’ άτι μου,
βαθύζωνη κι αλοταριά.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

ΓΚΕΜΜΑ «Η Ελένη της Σπάρτης» (206 – 207)

Αβαγιανοί και Ρίγανη Iioii_12

ΚΟΜΗ ΤΗΣ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ

Στους δρόμους που γκιζέριζα
καθώς Γιουδαίοι κι Ατσίγγανοι
τα φύτευες εθέριζα
αβαγιανούς και ρίγανη.

Έσιαζες το κρεββάτι μου
μέσ’ στα λυμένα σου μαλλιά
κι έγερνα δίχως τ’ άτι μου,
χήνα, καλή μου, αλοταριά.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ ( 40 )



"ΕΙΝΑΙ λογής παλικαριές, είναι και λογής παλικάρια. Το κάθε τι στη ζωή το αγναντεύεις και το χαίρεσαι μέσα στον περίγυρό του.

Όμως μέσα του είναι κ' ένας σκοπός που το κυβερνά, κι αυτός είναι που του δίνει το νόημά του. Κάθε καρπός θέλει τη γης και το κλίμα του για να μελώσει, θέλει κ' ένα στόμα να τον βυζάξει. Κάθε καράβι θέλει τα νερά του για να πλέψει, όμως η μοίρα του, εκεί σ' ένα μακρινό λιμάνι στέκεται και το καρτερεί. Έτσ' είναι.

Μόνο το Βασίλη τον Αρβανίτη, που στάθηκε μέσα στα παιδιάτικά μου όνειρα ο αρχάγγελος της παλικαριάς, τόσα χρόνια περνούσαν από πάνω μου, μέστωναν τη στόχασή μου, και μολαταύτα δε μπορούσα να καταλάβω το θάμα της ορμής του. Τι γύρευε, πού τραβούσε και τι πίστευε. Και μόνο τώρα, που ωρίμασε ο καημός στην ψυχή και στέριωσε ο καιρός την αντριά μου, τον κατάλαβα.

Σήμερα, από την κορφή της ζωής, γυρίζω τα μάτια προς τα περασμένα, αγναντεύω τους αλλοτινούς ανθρώπους που έφυγαν, ανιστορώ τα πρόσωπα, τις κουβέντες και τα διανέματα. Μια ανάσα ζεστή και γλυκιά, έτσι σαν από ζεστό ψωμί, έρχεται από κει, γλείφει το πρόσωπο, ψιλή φλόγα. Μοσχοβολά αβαγιανούς και ρίγανη, σταφύλια πατημένα και τσακισμένα φύλλα της πικραμυγδαλιάς, που κανένας μας δεν άπλωνε να κόψει τα τσάγαλά της πάνω από τη στέρνα.

Είναι οι αψιές μυρουδιές της θαλασσινής εξοχής και του σπιτιού, που μου στέλνουν τα παιδιάτικα καλοκαίρια. Τα νησιώτικά μου τα καλοκαίρια. Περνούν μπροστά από τα μάτια μου, χτυπημένα απότομα από τα ασημένια σπαθιά των μεσημεριών.

Τραγούδια Αιγαιοπελαγίτικα πάνε κ' έρχουνται, ορμούν σαν τα χελιδόνια γύρω στις κούνιες, που πετάν από δέντρο σε δέντρο. Γεμίζουν βουή τις βάρκες και τις ταβέρνες.

Κάτι αγόρια τα τραγουδάνε, βασανισμένα από τη φαντασία και τα μυστικά τους οράματα. Ακροζυγιάζουνται ξεσκούφωτα πάνω σε πανύψηλους βράχους όρθιους, που έχουν το χρώμα του φρέσκου ατσαλιού και μάλλιασαν οι σκισμές τους από το μούσκλι. Τα πρόσωπα στράφτουν από τη ζωή, μορφάζουν με πάθος, γανωμένα από τ' αλάτι και τον ήλιο. Χουγιάζουν τη θάλασσα κατάμουτρα.

Κι αυτή ξαμολάει κατά πάνω τους κάτι κύματα, στηθάτα αλόγατα. Όλ' αυτά φωσφορίζουν, δονίζουν μαγικά τον αέρα. Οι πνοές έρχουνται και μοσχοβολούν τη μνήμη, σα μακρινές πυρκαγιές από δάσα.

Και μέσα στην καρδιά αυτού του μαγικού κόσμου, στέκεται τροπαιοφόρος ένας ξανθός παλίκαρος. Πότε χαμογελά καλοσυνάτος και ζευγαρίζει πίσω με τ' άσπρα δάχτυλα κάτι ξανθά μαλλιά σαν από φως. Πότε πάλι συννεφιάζουν τα μαβιά μάτια του. Γίνουνται μολυβιά σα δυο σφαίρες του γκραδιού και το κάτω χείλι ξεβγαίνει με το μορφασμό του ερεθισμένου αγριμιού, που οσμίζεται να χιμήξει.

Σαν τι γύρευε και χτυπιόταν με τόσον καημό η παλικαριά του Βασίλη του Αρβανίτη; Με τους ανθρώπους και με το Θεό χτυπιόταν, με ξένους και δικούς, με το καλό και με το κακό έπιανε αμάχη. Και ποτές δεν έλεγε να καταλαγιάσει ο παραδαρμός του.

Στοχάζουμαι κάτι νερομάνες, που αναβρύζουν ολομόναχες στην ερημιά κάτ΄ από τον ουρανό. Τινάζουν τη δροσιά τους μέσα από την πυρωμένη πέτρα και κανένας δεν είν' εκεί ν' απλώσει τη φούχτα στο χόχλο, ν' ανεστηθεί η καρδιά του. Μήτε άνθρωπος, ούτε θεριό, ουδέ πουλί, μηδέ χορτάρι. Τα νερά τάχατες τραγουδούν για τον εαυτό τους; Η χαρά τους βουίζει μάταια, δίχως να ξεδιψάσει ψυχή;

Ας μην αμαρτάνουμε. Τίποτα δεν πάει στα χαμένα, αφού είναι ο Θεός γυροπερίγυρα και ανασαίνει γαληνά την ειρήνη του. Αυτός τα χαίρεται, πίνει τα νερά κι ανεγαλλιάζει από τη δροσιά η φλογερή καρδιά Του. Είναι απλωμένη η χαρούμενη Παρουσία Του ως και στην πιο απόμερην ερημιά, εκεί που τρίζει ο άμμος μες στη μοναξιά και δε βρίσκει μια χαραμίδα για τη ρίζα της η πιο ταπεινή κάπαρη. Αυτός χαμογελά προς την έρημη πέτρα, που την ψήνει ο ήλιος και μυρίζει θειάφι, την καίγει και θρει μες στο καταμεσήμερο, αφράτη σαν το παξιμάδι.

Τέτοια, λογιάζω, θα ήταν κ' η παλικαριά του Βασίλη του Αρβανίτη. Ανάβρα αχρείαστη για όλο τον κόσμο, αξήγητη για τους ανθρώπους, όμως μεγάλη χαρά μπρος στα μάτια του Θεού, που σπαρταρούσε μέσα του."

ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ «Ο ΒΑΣΙΛΗΣ Ο ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ» (κεφάλαιο 1)
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Αβαγιανοί και Ρίγανη Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Αβαγιανοί και Ρίγανη   Αβαγιανοί και Ρίγανη Icon_minitimeΤρι Απρ 07, 2009 8:27 pm

αβαγιανός [avayanós] ο, (Lesbos & lit) lavender (syn λεβάντα, dial βαγιά): τα στολίζουνε (sc τα μοναστήρια) με μυρσίνες, με δάφνες και με αβαγιανούς (Kontoglou) | το χρυσό κουβούκλι του επιτάφιου, χωμένο στους αβαγιανούς και στις βιόλες (Myriv) | poem στ' αλήθεια ο άνεμος γονατίζει... | ν' αποθέση στα πόδια της Θεοτόκου ένα μάτσο από αβαγιανό και θυμάρι; (PKrinaios) [fr *βαγιανός, der of βαγιά]

ΠΗΓΗ
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
captain Nemos
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
captain Nemos


Αριθμός μηνυμάτων : 367
Location : Χαμένος στο πέλαγος
Registration date : 31/10/2007

Αβαγιανοί και Ρίγανη Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Αβαγιανοί και Ρίγανη   Αβαγιανοί και Ρίγανη Icon_minitimeΠεμ Απρ 16, 2009 6:04 pm

Τώρα που οι Αβαγιανοί και οι Ρίγανες ετοιμάζονται πάλι να θυσιαστούν, οι πρώτοι το Μεγαλοπαράσκευο στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες, οι δεύτερες για το λαμπριάτικο τραπέζι, ως άλλα νεκράνθεμα και τροπαίολα, λέω να θυμηθούμε μια άλλη εκκλησιά, εκείνη που συναντάμε στη Γκέμμα παρέα με τους Αβαγιανούς και τις Ρίγανες του Δημήτρη Λιαντίνη:

σελίδα 31

"Στο συντριβάνι του κόσμου βλέπω το Αλγκώγκιο και τη Λαυρασία, τον Αη - Δημήτρη στη Βασιλική οδό του Ταϋγέτου, τη ρίγανη, τον αβαγιανό και το αστρολούλουδο. Βλέπω τις Καληδόνιες και τις Ερκύνιες ορογενέσεις, και την επιτάφια επιγραφή του Αφρικανού Σκιπίωνα του Πρεσβύτερου:

Αγνώμονη πατρίδα,
θα σου στερήσω τα οστά μου."

Δεν ξέρω ποιος είναι ο Αη - Δημήτρης στη Βασιλική οδό του Ταϋγέτου. Ούτε τη βασιλική οδό εβάδισα ποτέ. Ίσως να είναι ο Αη - Δημήτρης του Μυστρά; Ίσως και όχι;

Πάντως για το Μυστρά έχουμε τις εξής δύο πληροφορίες για το Λιαντίνη:

1. Την Πρωτοχρονιά του '73 τέλεσε εκεί τους γάμους του μετά της κυρίας Νικολίτσας Γεωργοπούλου. Στον Αη - Δημήτρη. Και στο προσκλητήριο του γάμου που στάλθηκε εκ των υστέρων, γράφτηκε:

Παράθεση :


ήταν για πρόσκληση



στο γάμο μας που γένηκε
στον αηδημήτρη του μυστρά
- στη παλιά μητρόπολη
της στερνής αγωνίας
και της στερνής ελπίδας -
τη πρωτοχρονιά του 1973
σας είχαμε σιμά μας
αυτή η κατά κόσμον απουσία σας
ήταν το σημάδι
για την αλήθεια της πράξης σας. _

Lou
Δημήτριος

2. Στο Μυστρά λένε οδήγησε και τον ξάδερφό του. Μέρες του Πάσχα του '98. Θαρρώ πως ήταν Μεγασάββατο. Ώρα εσπερινή. Κι εκεί λέγεται του αποκάλυψε πού θα τον εβρούν εφτά χρόνια μετά την εκουσία του εξαφάνιση...

Και από σύμπτωση της τύχης φέτος το Πάσχα είναι 19 Απρίλη όπως κι εκείνη τη χρονιά, την τελευταία που ο Λιαντίνης ήταν ανάμεσά μας. Έτσι μέρες και ημερομηνίες βαδίζουν μαζί στης μνήμης μας το ανάδρομο ταξίδι. Σ' αυτό το ταξίδι ας προσθέσω και την εικόνα:

Αβαγιανοί και Ρίγανη Mystra10
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://arxipelagos.blogspot.com/
 
Αβαγιανοί και Ρίγανη
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ :: ΤΕΧΝΕΣ-
Μετάβαση σε: