Δοκίμασες ποτέ να ξεχωρίσεις το χωρόχρονο από την ύλη;
Η Διδυμαία είχε καλά τεντώσει τόξο στοχεύοντας τη μαγεία του χάους.
Η έννοια της υπέρτατης δύναμης σε ερωτικό χορό δημιουργίας
και ο Λένιν να μονολογεί ψάλλοντας την αθεϊα
"χρόνος έξω από τα χρονικά πράγματα ίσον Θεός"
Η Δρυς καλά κρατεί τα μυστικά του Δία. Η ροή του χρόνου χρησμοδοτεί στην ασυνέχεια της διάρκειας την ώρα που ο μικρός Διόνυσος κρύβεται στην αγκαλιά του Πατέρα Δία ζητώντας την ανάσταση, δώρο θεϊκό.
Όχι … όχι γι'αυτόν. Οι λιτανείες του πόνου θα ενδυθούν το χιτώνα της κατανόησης καθώς ο Υπερβόρειος οριοθετεί τη νέα αυγή στο άρωμα του Υάκινθου.
Ταξίδι καταμεσής του Απρίλη και ο νους μεταλαμβάνει μέθη ιερή με κοχλιάριο φύλλο της αμπέλου.
Η χαρμολύπη διεισδύει στο μηδέν διαλύοντας τον εφησυχασμό πάνω στο σταυρό του μαρτυρίου. Καμία τύχη δεν έχει ο γιός του Θανάτου… Φοβάμαι. Το ξίφος της ψυχής χτυπά με σιγουριά το Όμικρον στα δύο το κόβει δημιουργώντας το Ωμέγα.
Τώρα μπορεί να Φως-βαίνει καθώς ο Βαραββάς ανασταίνεται σε Bar-Abba παίρνοντας τη θέση που του ανήκει. Στέλνοντας το Δείμο και το Φόβο για πάντα να κρατούν παρέα τροχιάς στον αριήφιλο Χρόνο.
Εκεί που η ενοχλητική ματιά του Asaph Hall μιάν Αυγουστιάτικη βραδιά θα παρενοχλεί επίμονα τη θεϊκή αταξία προσπαθώντας μάταια να ορίση τροχιές στο ασυμβίβαστο σύμπαν.
Την ίδια στιγμή η ωροτρόφος Γαία θα καλεί Χάος και Έρωτα Φάνη να υμνήσουν
Ώ γλυκύ μου Έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος; Συντρίβοντας την ερεβώδη νύχτα με την τριαδική Ανάσταση της Μονάδας
Γιατί ο χρόνος ο μοναδικός αποτελείται από τα υπέρτατα αγαθά
παρελθόν παρόν μέλλον
Περιβόλι η ελπίδα και ο νους τρυγητής του θεικού σχεδίου
Πώς να τολμήσεις να ξεδιψάσεις απ' την πηγή της Γνώσης; Πιότερο θα διψάσεις.
Μα τίποτα δεν θα σε τρομάζει γιατί μέσα στην ιερή δίψα θα αγγίξεις ζωή και θάνατο σε μια Ανάσταση που καλά κρυμμένη μέσα σου προορίζεται για σένα.