HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Άγνωστο το "Ελλήνισε"

Πήγαινε κάτω 
+2
Μυρτάλη
ΗΡΑΚΛΗΣ
6 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΚυρ Απρ 05, 2009 9:28 pm

ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΣΕ


Όσο απίστευτο και αν φαίνεται αυτό που δηλώνει ο τίτλος, πως είναι άγνωστο το ρήμα "Ελλήνισε", άλλο τόσο είναι αλήθεια πως το βρήκα σήμερα μπροστά μου γραμμένο και δηλωμένο σε βιβλίο που αφορά το Δημήτρη Λιαντίνη.

Προφανώς δεν υπάρχει κανείς από εκείνους που μελετούν (με την ακριβή σημασία του όρου) Λιαντίνη που να μην πήγε αμέσως ο νους του στο ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ του Φρειδερίκου Νίτσε.

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Iii_iy10


Και πολύ καλά έκανε και πήγε εκεί ο νους σας, γιατί ακριβώς αυτό αφορά. Στην προτίμηση του Λιαντίνη να αναγράψει στο εξώφυλλο τη λέξη Ελλήνισε αντί του μετέφρασε ή απέδωσε που είναι λέει τα συνηθισμένα!

Η εξήγηση όμως είναι πολύ απλή. Σε όποιον τουλάχιστον μπει στον κόπο να διαβάσει το ελληνικό προλόγισμα που υπογράφει ο Δημήτρης Λιαντίνης. Ανοίξτε το βιβλιαράκι στις σελίδες 14 - 15. (βιβλιαράκι που διδάσκει ότι το μέγεθος ενός βιβλίου δεν αποδεικνύει και την αξία του... )

Ο Λιαντίνης εκεί μεταχειρίζεται όχι μία αλλά κατ' επανάληψη το ρήμα μεταφράζω και τα παράγωγά του. Αν ήθελε λοιπόν απλώς και μόνο να ανασύρει μία σπάνια λέξη (που δεν είναι καν σπάνια - και αρκεί ο καθένας να φέρει στο νου τα σύνθετα που ευρύτατα χρησιμοποιούνται: αφελληνίζω, εξελληνίζω ακόμη και στα μαθητικά εγχειρίδια) θα χρησιμοποιούσε και στο προλόγισμα το ελληνίζω. Χρησιμοποιεί επίσης και το αποδίδω ενώ εύστοχα παρεμβάλλει και παράγωγο του άλλου ρήματος της ομάδας των συνωνύμων: αμεταγλώττιστα, και νομίζω καθόλου τυχαία:

Παράθεση :

Λίγες τεχνικές πληροφορίες. Το κείμενο το μετάφρασα από την έκδοση του Κ.Schlechta (6η ανατύπωση 1969, δεύτερος τόμος, σελίδες 1063-1160). Ακολούθησα με ακρίβεια τη στίξη. Εννοώ: κεφάλαια, τίτλους και υπότιτλους, παραγράφους, αρίθμηση, κενά σελίδων, ανωστιγμές, θαυμαστικά, εισαγωγικά, παρενθέσεις, παύλες, παυλοπαρενθέσεις, διπλοτελείες, αποσιωπητικά. Επίσης τα μικρότερα διαστήματα και τις αλλαγές των στίχων στα ποιητικά αποσπάσματα του Ζαρατούστρα. Με πλάγια γραφή αποδόθηκαν όλα τα αντίστοιχα κομμάτια (οι λέξεις και προτάσεις) του κειμένου της έκδοσης Schlechta, εκτός από τα εξωγερμανικά κύρια ονόματα. Μετάφρασα και τις μη γερμανικές (λατινικές, γαλλικές, ιταλικές) λέξεις και φράσεις. Όπου συνάντησα την έκφραση amor fati, την άφησα σε παρένθεση δίπλα στο μεταφρασμένο της όρο. Την πολυσήμαντη λέξη Ressentiment την άφησα στη λατινογαλλική της φόρμα.

Σε περιπτώσεις που το νόημα ήταν δίσημο - ή τρίσημο - , δίπλα στη μετάφραση παράθεσα και την πρωτότυπη λέξη σε παρένθεση: λ.χ. κυν-ιατρ-ικός (medi-zynisch). Επίσης όπου η ιδιαίτερη σύμπλεξη του πράγματος και της φόρμας δημιουργεί δεσίματα παιδείας και παιδιάς - μόνο η δωρική κατήφεια ένοιωσε την ανάγκη να χτίσει βωμό στο Γέλωτα - προσπάθησα, όσο μπόρεσα, να μην αλλοιώσω την ομορφιά της δυσκολίας, που ερχόταν να δοκιμάσει και τη δική μου δύναμη, και την αντοχή της γλώσσας μας: λ.χ. Reinheit και όχι reine Torheit απόδωσα καθαρ-οσύνη και όχι καθαρ-ή παραφρ-οσύνη. Αν αντί για καθαροσύνη έλεγα καθαρότητα, νομίζω ότι θα διαλυόταν ο αισθητικός φωτοστέφανος του νοήματος. Από τα ονόματα συγγραφέων άφησα αμεταγλώττιστα εκείνα μόνο που είναι ευρύτερα γνωστά: λ.χ. Wagner, Shakespeare.

Σχετικά με την έγνοια για το ύφος του πρωτότυπου - το αμάρτημα της πτώσης των πρωτοπλάστων για κάθε μετάφραση - επιχειρούσα να γράφω, να μεταφράζω δηλαδή, μόνον οσάκις άκουα σ' ένα ρυθμό, που ερχόταν μετά και πέρα από την κατανόηση. Τέσσερα πέντε σημεία του βιβλίου δεν τα κατάλαβα). Παρακολουθούσα το κείμενο, και σύγκαιρα πρόσεχα - μ' έναν άγιο φόβο στο χέρι - κάτι που ερχόταν από τη σιωπή. Σαν απάλαφρη κίνηση, χειρονομία, βήμα, ξαφνικό σταμάτημα, σύσπαση ησυχίας, εντύπωμα έκφρασης, τόνος προσώπου, ροή καταρράχτη, οσμή νίτρου, ομοβροντία σύνεσης, ράπισμα ανάγκης. Είχα την ψευδαίσθηση ότι ένας απόντας αφαιρούσε τη μοναξιά μου. Γνωρίζω, παρά την όποια στάση μου απέναντι στο ύφος του πρωτότυπου, ότι την πανούκλα της κιβδηλείας δεν την κράτησα έξω από τα σύνορα της πράξης μου. (Για τους μεταφραστές, βλέπετε, δεν υπάρχει βάφτισμα).

Χρεωστώ τούτη την εξομολόγηση: Υπάρχουν ώρες, που ανοίγοντας να διαβάσω Nietzsche δεν καταλαβαίνω λέξη. Σα ν' ακούω να κρώζει απάνου στο κεφάλι μου εκείνο το μαύρο περιστέρι του Ηροδότου, που έρχοντας από την Αίγυπτο έχτισε το μαντείο της Δωδώνης. Και υπάρχουν πάλι άλλες στιγμές, που ανοίγοντας το Nietzsche νομίζω ότι διαβάζω ελληνική γλώσσα. Για να μεταφράσω το Ecce homo, την αυτοπροσωπογραφία του Nietzsche, χρειάστηκε, υπομένοντας την τυραγνία του απρόοπτου, να κρατήσω και να κρατηθώ σ' αυτές τις δεύτερες στιγμές.

(ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΡΟΛΟΓΙΣΜΑ ΕΔΩ - όπως μας το πρόσφερε η ακαταπόνητη Λουκία Σοφού)

Ξεκάθαρα το λέει ο Λιαντίνης. Για να γράψει αυτό το βιβλίο στα ελληνικά τυραννίστηκε και βασανίστηκε να κρατηθεί στις στιγμές που άκουγε το Νίτσε να του μιλάει ελληνικά... Ποια μετάφραση; Και ποια απόδοση; Αυτό που μας έδωσε ήταν κατά πολύ ανώτερο. Και όχι μόνο ως επιλογή λέξης στο εξώφυλλο.

Αυτό όμως το σπάνιο, τη συνακρόαση του Λιαντίνη του βαθύτερου στοχασμού του Νίτσε, όχι μόνο δεν προβλήθηκε στο βιβλίο που διάβαζα αλλά στη θέση του είδα με έκπληξη να παρατίθεται το απόσπασμα που τόνισα παραπάνω με πορτοκαλί χρώμα.

Δε λέω, ίσως έτσι επιδιώχθηκε να υπογραμμιστεί η δυσκολία του έργου της μετάφρασης Νίτσε στα ελληνικά, είναι κι αυτή η μέθοδος γνωστή, να μαυρίζεις το φόντο για να φανεί πιο άσπρο το περιεχόμενο. Δεν είναι όμως και αναγκαία η σωστή, κυρίως όμως δε συνάδει με την αντικειμενική εξέταση και αναζήτηση της αλήθειας.

Βέβαια η παρατήρηση για το άγνωστο "ελλήνισε" φανερώνει πως δεν υπήρξε σκοπιμότητα παραποίησης της αλήθειας, μόνο άγνοια. Δυστυχώς ο άγιος φόβος στο χέρι είναι κι αυτό προνόμιο της γνώσης. Αλλιώς ο Σωκράτης δε θα καταστέριζε το ΟΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ ΚΑΚΟΣ.

Είναι πάντως κρίμα, όπως και να έχει το ζήτημα. Γιατί αυτό το Ελλήνισε του Λιαντίνη, για όποιον καταλαβαίνει, είναι τέτοιας σπουδαιότητας που θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη και τίτλο διατριβής. Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη και το άλλο απόσπασμα που τόνισα με το ελληνικό γαλάζιο, σημείο που δείχνει πως ναι μεν ο Λιαντίνης έπεσε στα βαθιά επιχειρώντας να μεταφράσει Νίτσε, αλλά ήξερε και γνώριζε πως έχει τα κότσια να το κάνει. Αποδεικνύεται δε από τη μελέτη του πονήματος ο άθλος του. Αλλά και η μελέτη του Ίδε ο Άνθρωπος στηρίζει έμπεδα και τη στάση του μεταφραστή. Δείχνει δηλαδή πως ο τρόπος εργασίας που ακολούθησε αποτελεί και έξοχη απόδοση σε πράξη του ίδιου του περιεχομένου του βιβλίου. Γι' αυτό και επιμένω πως το Ελλήνισε αυτό του Λιαντίνη που τόσο αδικήθηκε θα πρέπει κάποια στιγμή να λάβει τη δικαίωσή του από κάποιον που με την ίδια μέθοδο θα το προσεγγίσει, όπως εκείνος το Νίτσε του.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Μυρτάλη
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος
Μυρτάλη


Αριθμός μηνυμάτων : 197
Registration date : 31/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΔευ Απρ 06, 2009 1:27 am

Δεν είναι μόνο το Ελλήνισε άγνωστο. Άγνωστες λέξεις είναι και το κιβούρι, το αναθρώσκη, το ακένωτος, το αγλαόμορφο, το μπιστεμένη, το ανέκκλητη κλπ που δείχνουν ότι μάλλον η ελληνική γλώσσα σύμπασα είναι άγνωστη σε όσους διαβάζουν το βιβλίο. Μα καλά, αν δεν ξέρουν αυτά, Λιαντίνη πώς θα διαβάσουν;;;

Κι απορώ αν διάβασε Λιαντίνη κι εκείνος που έγραψε τις ερμηνείες των λέξεων. Αφορμή λαβαίνω από δυο λέξεις χαρακτηριστικές. Το ανέστιο και τον υμέναιο. Λέξεις που όσοι τουλάχιστον έχουν διαβάσει καλά ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, δεν μπορεί παρά να τους φέρνουν στο νου την ομάδα των αγίων της ελληνικής λογοτεχνίας και όχι μόνο:


σελ. 84

Παράθεση :
"Είναι τυχαίο, δηλαδή, που ο Σολωμός ο Παπαδιαμάντης ο Καβάφης, κι αν θέλεις να πάμε πιο βαθιά ο Ηράκλειτος ο Πλάτων ο Νίτσε, ζήσανε και πεθάναν ανέστιοι, ανυμέναιοι, ολιγόκοσμοι, άπαιδοι και μοναχικοί;"

Είναι δυστύχημα να έχεις στα χέρια σου επιστολή του Λιαντίνη που αναφέρει τα ίδια - όχι μόνο τις λέξεις, και το περιεχόμενο παρουσιάζει τεράστιες ομοιότητες με το απόσπασμα στα Ελληνικά - κι αντί να παραπέμπεις σ' αυτό και να διευκολύνεις πραγματικά στη σύνδεση της ζωής του Λιαντίνη με το έργο που δημιούργησε, να πιάνεις το λεξικό και να εξηγείς λέξεις που ξέρει ως και απόφοιτος γυμνασίου. Πού είσαι Λιαντίνη που αρνιόσουν να εξηγήσεις ακόμη και το λέπας... Να δεις τη λεξιπενία μας και να καταλάβεις πού το έκανες το μέγα λάθος. Σε διαβάζουν άνθρωπε και χαμπάρι δεν παίρνουν τι γράφεις...

Τυχαία δεν ανέφερα το συγκεκριμένο απόσπασμα, οφείλω να πω... Είναι το ίδιο που αναφέρει και το:

"Είναι ασύλληπτη υπόθεση η βιογραφία του αληθινού ποιητή. Η μοναξιά και η πίκρα του έχει εφτά δέρματα, λέει ο ξένος."

Εδώ υπάρχει παραπομπή στον ξένο. Φυσικά είναι ο Νίτσε. Αυτός μίλησε για τα εφτά δέρματα της μοναξιάς. - ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ σελ 95 - Αν κανείς διαβάσει την επιστολή, θα καταλάβει γιατί το τονίζω. Είναι η εποχή που ο Λιαντίνης έχει μπει στα βαθιά της μελέτης του Νίτσε. Το μικρό γραμματάκι του το φωνάζει από 100 μεριές. Αντί λοιπόν ο αναγνώστης να ενημερωθεί γι' αυτό, αντιμετωπίζεται ως παιδάριον που αγνοεί ακόμη και το ανέστιος και υμέναιος...

Ε, τελικά είχε χίλια δίκια ο Λιαντίνης! Είναι όντως ασύλληπτη υπόθεση η βιογραφία του αληθινού ποιητή. Και είναι αδύνατη για όποιον δε φλογίζεται από την ίδια οργή του μεγάλου. Ήταν αυτή η οργή που έκανε το Νίτσε τραγούδι στα αυτιά του Λιαντίνη. Ποιος όμως θα βρεθεί να μας τραγουδήσει και το δικό του;;;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΦΩΤΕΙΝΗ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 265
Registration date : 13/01/2008

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΔευ Απρ 06, 2009 3:44 pm

Μυρτάλη. επειδή έγραψες " Σε διαβάζουν άνθρωπε και χαμπάρι δεν παίρνουν τι γράφεις..." σου προσθέτω το αμίμητο, που κάπου διάβασα: Ο Λιαντίνης δεν διαβάζεται, κατανοείται ή νοιώθεται, κάπως έτσι.
Μα για να τον διαβάσεις και να καταλάβεις τί διαβάζεις, χρειάζεται ωκεανός γνώσης, που δεν την διαθέτει ο οποιοσδήποτε, αλλά στην περίπτωσή του Λιαντίνη χρειάζεται και βιωματική εμπειρία. Τουλάχιστον πες άνθρωπε, τον διαβάζω, απολαμβάνω τη μουσική της γλώσσας του και δεν καταλαβαίνω σχεδόν τίποτα. Ή καταλαβαίνω εκείνα που τη δική μου ψυχοσύνθεση έτσι τη βολεύουν. Έστω και αρρωστημένα!!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
captain Nemos
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
captain Nemos


Αριθμός μηνυμάτων : 367
Location : Χαμένος στο πέλαγος
Registration date : 31/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΔευ Απρ 06, 2009 11:10 pm

Άγνωστο το Ελλήνισε;

Εδώ έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει έλληνας. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε και όλο υψηλή διανόηση βλέπω.

Ρε συ Μυρτάλη, έκανα σήμερα το πείραμα στο σινάφι και αποτέλεσμα νάδα. Δεν το ξέρουν κοριτσάρα μου ούτε τον ανέστιο ούτε τον υμέναιο. Ανοίξανε κάτι μάτια τύφλα να έχουν τα μοσχάρια και με κοίταγαν αποβλακωμένοι. Τι θέλεις να πεις, στραβοκατάπιαν... Ανέστιο ή αναίσθητο;

Όχι μπρε, τους λέω. Από το Χριστός Ανέστη είναι. Ανέστη ο!!!

Άσε το άλλο με τον Υμέναιο. Πεταχτήκανε κάτι σπόροι από τη γωνία και μου φώναζαν:

Ρε μπάρμπα, τον Έμινεμ λες; Ε είναι εεεεε. Έμινεμμμμμμμ!

Έμεινα κι εγώ. Κάγκελο και αναίσθητος ντιπ.

Και με τας ευκαιρίας... εκείνα τα κουφέτα που μας έταξες, πότε με το καλό; Εκεί να δεις νερό με τρύπιο λαΐνι που θα κουβαλήσω και υμέναιους που θα σου τραγουδήσω.

Και στο πιο σοβαρό (ίνα μη με κράξητε)

Υμέναιος

Βγήκαμε ναυάγια στις όχθες
Να πάρουμε τη θάλασσα και πάλι
Μα μείναμε στεγνό κεφάλι
Και ψεύτικες ανθρώπων κόπιες


Ζήσαμε πληρώνοντας τα χρέη
Που αφήσαν των ονείρων μας οι στράτες
Εμείς του ανέφικτου οι πελάτες
Και της αυλής οι ρωμαλέοι!


Παλέψαμε με μνήμες και με κτήνη
Να σώσουμε αλήθειες στα όστρακά μας
Και γερασμένοι πια απ’ τα παιδιά μας
Να αδράξουμε στο αίμα μας γαλήνη


Μα φευ! Σωπαίνει τώρα ο υμέναιος
Για να ακουστεί το κάλεσμα της θλίψης
Που ξέρουμε πως σαν θα λείψει
Θα μας σκεπάσει πια το έρεβος


Του Σπύρου Αραβανή
http://www.poiein.gr/archives/277/index.html
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://arxipelagos.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΤετ Απρ 08, 2009 2:47 am

Χρωστάμε πάντα όταν μελετάμε να στεκόμαστε αντικειμενικά. Κι αντικειμενικά θα παρατηρήσω και θα πω ότι το υλικό που αναφέρεις παραπάνω Μυρτάλη, μας έδωσε πλούσιο υλικό στη μελέτη μας για το Λιαντίνη. Πέρα δε από όποιες άλλες ενστάσεις, που και πολλές και σοβαρές είναι, και στον τομέα των λέξεων μπορεί κανείς πολλά να ωφεληθεί. Πχ θα αναφέρω τη λέξη ρονιά.

Tο μάτι μου έτρεχε ρονιά κι’ ομπρός του δεν εθώρα,
Kι’ έχασα αυτό το θεϊκό πρόσωπο για πολλή ώρα,
Π’ άστραψε γέλιο αθάνατο, παιγνίδι της χαράς του,
Στο φως της καλοσύνης του, στο φως της ομορφιάς του.


ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ - Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (σχεδίασμα Β΄)

Λόγω της "πετριάς" μου με τις λέξεις, στάθηκα τότε ιδιαίτερα στη λέξη αυτή. Και με συγκίνηση μεγάλη θυμάμαι που στάθηκε αφορμή ο θαυμασμός στη λέξη να τη μεταφέρω και στους μαθητές μου. Λίγες μέρες αργότερα εμφανίστηκε αναπάντεχα η λέξη και στην εκθεσούλα μιας εξαιρετικής μαθήτριας που είχα τότε, της Ε. Σ. που σήμερα σπουδάζει και αριστεύει στο Ευρωπαϊκό Σχολείο του Μονάχου.

Δεν θέλω λοιπόν κάτω από το αρνητικό συναισθηματικό φορτίο για πολλά άλλα που με οδήγησαν οριστικά να διαγράψω τον άνθρωπο που έγραψε το βιβλίο, (συναίσθημα ελεγχόμενο από τη λογική γι' αυτό και αμετάκλητο) να ακυρώσω και το έργο ολόκληρο. Αυτά τα κάνουν μικρόφθαλμοι και μικρόψυχοι άνθρωποι. Μα δεν έχετε αναρωτηθεί γιατί οι έχοντες έννομο δικαίωμα δε στράφησαν κατά του βιβλίου αν και όπως αποδείχθηκε είχαν ντοκουμέντα να στηρίξουν όσα και προφορικά είχαμε ακούσει να δηλώνουν; Πρώτη φορά θα το βλέπαμε να συμβαίνει σε βιβλία παρόμοιου τύπου;

Βεβαία το αντίθετο, να στρέφεται ο συγγραφέας κατά των ανθρώπων που αναφέρει στο βιβλίο του, δε νομίζω να βρει κανείς όσο και αν ψάξει. Παγκόσμια πρώτη...

Από κει και πέρα, θυμίζω ότι πριν καν εκδοθεί το βιβλίο υπήρξε εξώδικο για τη μη έκδοση. Το αιτιολογικό που αναφέρει έχει δυστυχώς επιβεβαιωθεί. Διότι όπως και να το κάνουμε είναι ασύλληπτη υπόθεση η βιογραφία ενός αληθινού ποιητή. Θέλει κότσια που δεν τα διαθέτει ο καθένας, θέλει τεράστιες γνώσεις που ελάχιστοι έχουν και θέλει και αντικειμενικό πρίσμα. Τουλάχιστον αν υπήρχε το τελευταίο, θα μπορούσε κανείς να συγχωρήσει τα άλλα δύο που ούτως ή άλλως μοιάζουν ολυμπιακά αγωνίσματα...

Η μέθοδος που ακολουθήθηκε ήταν η συχνά προτιμητέα στο θέατρο. Η αντίθεση της σκηνής που προβάλλεις με το φόντο. Πχ μιλάς για μερσεντές και για σακαράκα του 70. Ποια σακαράκα; Από πότε μια "μπέμπα" είναι σακαράκα;


Άγνωστο το "Ελλήνισε" Ascona10


Θα μου πεις και θα έχεις δίκιο ότι εδώ δεν αναφέρεται καμία "μπέμπα", αλλά μια Ασκόνα. Σωστό... Όπως ολόσωστα διαβάζεις τη χρονολογία αγοράς: 1972. Όμως το αυτοκίνητο που άφησε την 1η Ιούνη του 98 στη Σπάρτη ήταν μια "μπέμπα". Που αγοράστηκε χρόνια αργότερα:


Άγνωστο το "Ελλήνισε" Iy_iii10


Η ... σακαράκα του 70!!! Μια BMW αγορασμένη από το Γερμανία το 1979 και με τιμητική θέση στα βιβλία του Λιαντίνη. Δες τα Χορικά του Νηφομανή. Σελ. 149.

Κι εδώ είναι το σοβαρό. Που αυτό το στοιχείο ο καθένας που διαβάζει Λιαντίνη μπορεί να το γνωρίζει. Και το ξεχνάει ποιος; Εκείνος που αποφασίζει να γράψει βιβλίο για το Λιαντίνη.

Μα να ξεχνάει αυτό... ή αν θυμάται μεν αλλά το διαστρέφει, κάτι τόσο ανώδυνο και τόσο εύκολο να το διαπιστώσει ο καθένας, στα άλλα, τα πιο σοβαρά και δύσκολα, τι πρέπει να πιστέψουμε;

Εκτός των άλλων, από τις ίδιες τις επιστολές προκύπτει η λατρεία του Λιαντίνη για το πρώτο του αυτοκίνητο. Αγορασμένο σε εποχή που ελάχιστοι έλληνες είχαν ιδιωτικό αυτοκίνητο και ακόμη πιο ελάχιστοι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης όπως ήταν κι εκείνος στα τέλη της δεκαετίας του 60. Μιλάμε για τον περίφημο Γηρυόνη του:


Άγνωστο το "Ελλήνισε" Iy_iii11


που ο Λιαντίνης το έβλεπε σα νύφη που καμαρώνει... Ρωτώ λοιπόν πόσοι νεοδιόριστοι καθηγητές γυμνασίου είχαν τότε, πριν το 1970, αυτοκίνητο; (Δείτε και το σχετικό αφιέρωμα στο Γηρυόνη )

Όλα αυτά όμως το δεδομένα μπήκαν στην άκρη για να τεθεί το μέγα ερώτημα. Πώς άντεχε ο Λιαντίνης να έχει στο ίδιο γκαράζ τη δική του σακαράκα του 70... με την πολύτελή μερσεντές της συζύγου του; Σκοτεινό λέει το σημείο που ζητά να φωτιστεί!!!!!!!!

Έλεος πια. Αισθάνομαι άσχημα να ασχολούμαι με τέτοιες βλακείες, γιατί καμία σχέση δεν έχουν με τη φιλοσοφία του Λιαντίνη, αλλά ισχύει αυτό που είπα και παραπάνω. Αν σε τέτοιες βλακείες και μικρά πράγματα υπήρξε συσκότιση της αλήθειας, στα άλλα, τα πραγματικά σοβαρά, τι έγινε;

Έγινε... ξέρουμε από πρώτο χέρι τι έγινε όταν προσπαθήσαμε να τα φέρουμε στο φως. Ο τρίτος Τρωικός πόλεμος. Προφανώς η αλήθεια δεν ενδιαφέρει. Βολευόμαστε με το μύθο που φτιάξαμε και βολευόμαστε να πιστεύουμε ότι το HOMA EDUCANDUS έχει σκοπιμότητες άλλες και εκτελεί εντολές και και και... Ακόμη παραμένουν στο διαδίκτυο οι κατηγορίες εναντίον μας πως παίρνουμε λέει εντολές από τη γυναίκα του Λιαντίνη για να διαδίδουμε ψέματα.

Ποιο ψέμα;

Ψέμα βαφτίστηκε η μία και μοναδική φορά που τα στοιχεία που μας έδωσαν δεν ήταν απόλυτα ακριβή. Το αν πρόλαβε ο Λιαντίνης τον πατέρα του ζωντανό ή όχι. Πάει ένας χρόνος και παραπάνω από τότε. Και στο μεταξύ εμείς αμέσως επικοινωνήσαμε με τον αδερφό του Λιαντίνη, τον κ. Γιώργο Νικολακάκο, και προχωρήσαμε αμέσως σε διόρθωση. Ζητήσαμε και συγνώμη από τον κ. Νικολακάκο για το αθέλητο λάθος μας. Αυτή την πληροφορία είχαμε, αυτή δημοσιεύσαμε. Ούτε εντολές δεχτήκαμε ούτε και είμαστε οι άνθρωποι που θα δεχτούμε εντολές για το παραμικρό.

Παρόλα αυτά εξακολουθεί να φιγουράρει στο διαδίκτυο καταγγελία εναντίον μας. Χωρίς καμία διευκρίνιση πως το θέμα αυτό δεν ισχύει πια.

Την έχουν απόλυτη ανάγκη αυτή την καταγγελία για να καλύπτουν τα δεκάδες δικά τους ψέματα. Και δε σκέφτονται πως την ίδια ώρα απλώς βεβαιώνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πόσο ψεύτες και συκοφάντες είναι οι ίδιοι. Ούτε τους ενδιαφέρει που εκθέτουν και τον κ. Γιώργο Νικολακάκο. Ίσα ίσα... Αυτό βολεύει στο ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ. Και στο χωρίζω τους συγγενείς του Λιαντίνη σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. ΜΠΡΑΒΟ!!!

Σε όλους όσους συμβάλλουν σε τέτοιες μεθόδους, θερμά συγχαρητήρια. Αν έτσι νομίζουν ότι εφαρμόζουν τη φιλοσοφία του Λιαντίνη, είναι μακράν νυχτωμένοι.

Όσο για μένα, ξέρω καλά πως όταν άδικα κατηγορείσαι, δε χρειάζεται να ανησυχείς. Ο ίδιος ο χρόνος θα φροντίσει να πληρωθεί το άδικο. Αναξίμανδρος και Λιαντίνης το λέγουν.

Και μ' αρέσει μετά που κάνουμε θέμα αν είναι άγνωστο το Ελλήνισε...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΤετ Απρ 08, 2009 5:27 pm

Συνεχίζοντας στο ίδιο θέμα. Στο "Άγνωστο το "Ελλήνισε" και που στην προηγούμενη ανάρτηση έδωσα μια πρώτη απάντηση στα ίδια πλαίσια που και ο Διονύσιος Σολωμός έδωσε την απάντηση στο:

- γνωρίζεις τα ελληνικά, κύριε;

Διονύσιος Σολωμός: γνωρίζεις τους Έλληνας, κύριε;

(ΧΑΣΜΑ ΣΕΙΣΜΟΥ του Δ. Λιαντίνη, σελ. 11 - 12 )

Όσο εθελοτυφλούμε στην αληθινή εικόνα του ανθρώπου Δημήτρη Λιαντίνη, όσο αφήνουμε να διαδίδονται ανυπόστατα στοιχεία σε βάρος του, είναι αδύνατη η ορθή προσέγγιση και του φιλοσοφικού του έργου.

Όταν συστηματικά μελετάς τα βιβλία του, νιώθεις να στο φωνάζει με χίλιες φωνές. Να μην τον περάσεις για άλλο. Και μάλιστα τόσο ψυχρόαιμα όσο αναφέρει ο ίδιος για το Νίτσε, στο ελληνικό προλόγισμα του ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, σελ. 12 - 13:

Παράθεση :


Ο Nietzsche ειδοποίησε. Μαδώντας τα "βεργκιγκετόρεια μουστάκια του" εκραύγαζε με κραυγή μεγάλη:

Έχετε το νου σας και προσέχετε, μη με περάστε γι' άλλονε.

Στον πρόλογο του Ζαρατούστρα μιλάει ακόμη πιό ψύχραιμα, ψυχρόαιμα δηλαδή:

Όσοι δε θα με καταλάβουν, θα πηδήξω στην τραχηλιά τους και θα γκρεμιστούν στην άβυσσο.

Και μεις, αλάθευτοι μα την απάτη, καταλάβαμε καλά. Δύο πόλεμοι, που οι οιμωγές τους έκαμαν να συγκλονισθούντα τα φρύδια του Ολύμπου, είναι άραγε αρκετοί για να σχολιάσουν αυτά τα δύο τελεσίγραφα; -

Εγώ δεν είμαι άνθρωπος, εγώ 'μαι δυναμίτης.

Ήταν η φράση του (σελ. 113) που προτού βγει από το στόμα του της είχε κιόλας ανάψει το φυτίλι. Τι εστί δυναμίτης το γνωρίσαμε τον Αύγουστο του 1945. Συλλογίζομαι πως, αν συγκρίνουμε εκείνο το κατόρθωμα προς τα σημερινά πολεμικά στέγαστρα και την περηφάνεια τους, θα κάνουμε χάζι το πήδημα του ψύλλου και το πάτημα του ελέφαντα. Εκείνο που δε γνωρίζουμε, και καθώς δείχνουν τα σημάδια δεν θα το μάθουμε ποτές, είναι ότι άλλο πράγμα ήταν ο δυναμίτης του Nietzsche και άλλο οι λαγουμιτζήδες της Ακρόπολης στα 1826 χρόνια, όπως τους ανιστορεί ο Μακρυγιάννης. Ανατινάξεις διαφορετικού οντολογικού γένους. Diximus.

Ο Λιαντίνης δεν είναι φιλολογικό ζήτημα. Όταν το καταλάβουμε αυτό σε βάθος τι σημαίνει, θα δούμε και πόσο επικίνδυνος είναι ο στοχασμός του όταν πέσει σε λάθος χέρια. Μια πρώτη γεύση (δημόσια) πήραμε το φθινόπωρο του 2006 όταν είδαμε την τηλεόραση να μιλάει για ΣΧΟΛΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΛΙΑΝΤΙΝΗ.

Ο καθένας μπορεί να ηδονίζεται πως κάθομαι και ασχολούμαι με το βιβλίο που ο έγραψε ο χι και ο ψι για το Λιαντίνη. Κούνια που τον κούναγε αν δεν καταλάβει τι ακριβώς κάνω και γιατί.

Ας βαυκαλίζεται λοιπόν όποιος θέλει ότι ασχολούμαι με την αφεντιά του και για όποιο λόγο του φαίνεται και ο καλύτερος για να τρανέψει κι άλλο ο εγωισμός του. Δεν φταίω εγώ για το λάθος του. Γιατί ξεκάθαρα το έχω πει πως ο Λιαντίνης με ενδιαφέρει στα ίδια πλαίσια που με νοιάζει το μέλλον της χώρας μας και των παιδιών, όλων των παιδιών του κόσμου. Αλλιώς θα βούταγα το αμαξάκι μου και θα τράβαγα στην κολλητή μου στη Χαλκίδα. Ξέρετε τι ωραία ταβερνάκια και ψαροταβερνάκια έχει η περιοχή της Χαλκίδας; Από Λάμψακο και Αρτάκη μέχρι επάνω στη Στενή.

Διότι τι θα πει έλληνας; Μια και εκεί το οδήγησα το ζήτημα του ελλήνισε...

ΓΚΕΜΜΑ, σελ. 124

Έλληνας θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.

Τι σημαίνει αυτό; Να ζω τη ζωή μου και όχι να ασχολούμαι με νεφελοκοκκυγίες και λοιπές αηδίες κούφιου λόγου στο διαδίκτυο. Σημαίνει και άλλα; Κρατήστε τα και τα άλλα. Αλλά κρατήστε και αυτό που σας είπα. Να ζεις γήινα και όχι να πετάς στα σύννεφα!

Τι άλλο σημαίνει;

Έλληνας θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα.

Σωστόν... Και επομένως σημαίνει και να μην ασχολείσαι με νεκρόλακκους. Σωστό και αυτό; Και με εφαρμογή χωρίς καμία εξαίρεση. Ό,τι και αν "πιστεύεις" για την τύχη του Λιαντίνη, είσαι έξω από το δικό του στοχασμό όταν κάθεσαι και ασχολείσαι με κόκαλα. Είτε αντιμαχώντας για το πού τα έθαψαν είτε ακόμη χειρότερα όταν τα φωτογραφίζεις και τα δημοσιεύεις - τρισχειρότερα. Εκτός αν αυτό νομίζεις ως χοές της Ηλέκτρας...

Έλληνας θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το γνώθι σ' αυτόν. Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.

Κι αυτό σωστό; Χαίρομαι γιατί θα ήθελα να ρωτήσω αν κατά τη γνώμη κάποιων έλληνας σημαίνει να παριστάνουν κάποιοι τους ψυχοσώστες των άλλων... Δε χρειάζεται ράσο. Μπορείς και αλλιώς να παριστάνεις τον αυτόκλητο ψυχαναλυτή. Γυρνάω πχ προς τα πίσω και βλέπω: "την ξεπέρασε ο θάνατος του άντρα της", "ως εκ τούτου δεν τον γνώρισε" και άλλα βαρύγδουπα συμπεράσματα! Και σένα μωρέ τι λόγος σου πέφτει; Τράβα στους "Δελφούς" να ασχοληθείς με το δικό σου σαρκίον και άσε τους άλλους να κάνουν ό,τι θεωρούν καλύτερο με το δικό τους. Εκτός αν νομίζεις πως μόνο το να εξομολογηθείς ο ίδιος σε θέτει εκτός Λιαντίνη και περιχαρής περνάς στην αντίπερα όχθη να εξομολογείς ο ίδιος τους άλλους. Και είπα, δε χρειάζεται ράσο, μπορείς και με μικρόφωνα και με βίντεο... πχ να σηκώνεις στο διαδίκτυο ένα βίντεο και να μοντάρεις τη φρασούλα: "Πρόσεξε γυναίκα μου τι θα πεις!", δίκην όχι απλώς ιεροεξεταστή μα εισαγγελέα!

Κι ακόμη...

Έλληνας θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο:

στάθι και οίκτιρον

Σταμάτα, και δάκρυσε. γιατί δε ζω πια. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: προσδοκώ ανάσταση νεκρών.

Αχ, πως φαίνεται ότι χαμπάρι δεν έχουμε πάρει από Λιαντίνη... Και δεν καταλαβαίνουμε πως το προσδοκώ ανάσταση νεκρών έχει και την πίσω όψη, το αναγκαίο αντίθετό του. Και πως δε χρειάζεται σταυρός... και σε σήμα μπορείς να χαράξεις τα κορακίστικα. Γράφει εκεί 1942 - 2005 και πας εσύ και γράφεις με μαρκαδόρους: 1998.
Άγνωστο το "Ελλήνισε" Sima10

Μάλιστα. Γιατί εσύ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ πως ο άντρας που εκεί κοιμάται τον αιώνιο ύπνο τον ανεξύπνητο, πέθανε το 1998. Κι ας μην έχεις απόδειξη. Αν υπάρχει, ευχαρίστως να αναθεωρήσω. Απόδειξη όμως. Σαν αυτές που μας δίδαξε ο Λιαντίνης. Όχι υπνοφαντασιές και καρδιά της μάνας κλπ. Γιατί με αυτά ο Λιαντίνης και με τις κάθε είδους πίστες ουδεμία σχέση είχε. Όπως βεβαίως και οι έλληνες. Τη γη της πίστης, σου θυμίζω ότι την καλλιέργησαν οι εβραίοι:

ΓΚΕΜΜΑ, σελ 50

Οι εβραίοι εκαλλιέργησαν τη γη της πίστης. Οι έλληνες εκαλλιέργησαν τη γη της γνώσης.

Ρωτώ λοιπόν. Την έχουμε τη γνώση αυτή; Του πότε πέθανε ο Λιαντίνης; Άντε και να δεχτώ σου λέω εγώ τις εξετάσεις του σκελετού και να ξεχάσω όλα τα κενά. Όμως το πότε πέθανε το αναφέρει η έκθεση; Είναι λοιπόν έλληνας εκείνος που βουτάει μαρκαδόρο και πάει στο σήμα του Λιαντίνη και γράφει το 1998;

Είναι τόσο δύσκολο να δούμε πως η οικογένειά του φέρθηκε ελληνοπρεπέστατα, γράφοντας το 2005 που είναι γνωστό τοις πάσι πως αποτελεί χρόνο ανεύρεσης του σκελετού;

Εμ, δύσκολο είναι. Γιατί και τα μάτια μας τα γεμίσαμε κι αυτά συναίσθημα και για μια ακόμη φορά αποκλείσαμε τη λογική. Κι ας δούμε και πάλι τι έγραψε ο Λιαντίνης για τους εβραίους. Γιατί αν δεχθούμε πως:

Σ' αυτό τον κόσμο θά 'σαι
ή έλληνας ή εβραίος.

Θ. Τσιρώνης (Τα Ελληνικά του Δ. Λιαντίνη, σελ. 139)

τότε θα πρέπει καλά να γνωρίσουμε τι θα πει εβραίος για να καταλάβουμε τι δε θα πει έλληνας. Και είναι κι αυτό το ίδιο απαραίτητο με το να μάθεις τι θα πει έλληνας. Τα δυο τους συγκροτούν τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος. Που άλλο δεν είναι από το ΓΝΩΘΙ Σ' ΑΥΤΟΝ όταν ο (ε)αυτός δεν είναι ένα άτομο μα η συλλογική μας εθνική ταυτότητα.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΤετ Απρ 08, 2009 5:43 pm

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΒΡΑΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

ΓΚΕΜΜΑ σελ. 49 - 51

Παράθεση :

Λέγοντας εβραίικος πολιτισμός δεν εννοώ το χριστιανικό του αρρώστημα. Λόγος για τον οποίο οι ίδιοι οι εβραίοι απέρριψαν τόσο επίμονα τη χριστιανική διδασκαλία. Λέγοντας εβραίικος πολιτισμός εννοώ τον πολιτισμό του Ισραήλ, όπως αυτός εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη.

Η Παλαιά Διαθήκη είναι ένα μεγαλούργημα από τα ελάχιστα που έφτασε να κάμει ο άνθρωπος. Σε κάθε περίπτωση όμως μεγαλούργημα ψυχολογικό, όχι επιστημονικό όπως είναι ο πολιτισμός των ελλήνων.

Αυτό το αιώνιο μνημείο οι εβραίοι το κατασκεύασαν με βάση την ένστικτη γνώση τους. Το εργαλείο τους ήταν η ψυχή του ανθρώπου με όλο το βάθος, το μυστήριο, το σκοτάδι, την άγνοια, τον τρόμο της. Η λογική για τους εβραίους έπαιξε το ρόλο του επίκουρου παραστάτη. Ποτέ του οδηγητή, όπως εσυνέβηκε με τους έλληνες.

Εντούτοις αυτή η ψυχή, το συναίσθημα δηλαδή οι επιθυμίες το πάθος η φαντασία η διαίσθηση η βούληση, είναι το μεγάλο κεφάλαιο στη δομή της ανθρώπινης φύσης. Είναι, θα 'λεγα, ολόκληρο το σώμα και οι λειτουργίες του, αλλά του λείπουν τα κόκαλα. Του λείπει δηλαδή η σκελετική άρθρωση. Εκείνος ο σταθερός ιστός τάξης και συνοχής, που δίνει ειδή και σχήμα, διάκριση σύμπνοια και αναλογία, στην ολότητα του οργανισμού. Για να το ειπώ ποιητικά, του λείπει ο Απόλλων.

Ο εβραίκος πολιτισμός ολόκληρος είναι ένας Διόνυσος. Μια φοβερή ανυπέρθητη δύναμη ύλης. Είναι το βρυαρό και πανίσχυρο ρεύμα ρoών και δυνάμεων, ένας Αρμαγεδών κίνησης και ορμής, που πηγάζει από το μυχό της κοσμικής ουσίας και χύνεται στο σύμπαν. Ένας Αρμαγεδών όχι οργανωμένος και εύτακτος, γιατί του λείπει το απολλώνειο στοιχείο. Του λείπει δηλαδή η επιστήμη, ο γνωστικός φωτισμός, η ελεγχόμενη ανακάλυψη, η μαθηματική συμπεριφορά.

Οι εβραίοι δεν έκαναν ανακαλύψεις, έχουν μόνο Αποκάλυψη.

Γι' αυτό οι εβραίοι δεν εδημιούργησαν επιστήμη, όπως έγινε με τους έλληνες. Απέναντι στην προσωκρατική φυσική και την ευκλείδια γεωμετρία, οι εβραίοι το μόνο που κατάφεραν ήταν να στήσουν το νοητό ναό του Ιεζεκιήλ. Απέναντι στη φιλοσοφία των ελλήνων, τη διαλεκτική τους μέθοδο δηλαδή, οι εβραίοι έστησαν το δεσποτικό λόγο των πατριαρχών, των κριτών, των βασιλέων, των προφητών. Απέναντι στο γεωμετρημένο ήθος της ελληνικής τραγωδίας, έστησαν την καρμανιόλα του μωσαϊκού δεκαλόγου. Απέναντι στην ελληνική δημοκρατία τόσο του ιωνικού όσο και του δωρικού τύπου, οι εβραίοι έστησαν το αρχέτυπο του φασισμού.

(Εγώ είμαι ο κύριος ο θεός σου. Κι άλλοι θεοί έξω από μένα δεν υπάρχουν. Είναι ο πρώτος νόμος τους. Εκεί που οι έλληνες είχαν τριάντα χιλιάδες θεούς.)

Το κενό που είχαν στην κοσμοθεωρία τους οι εβραίοι, λόγω της απουσίας της λογικής, ή του Απόλλωνα, το εκάλυψαν με την αυθαίρετη επινόηση του θεού. Ο Γιαχβέ γι' αυτούς είναι η σπονδυλική τους στήλη. Και ο Νόμος, η προσήλωσή τους δηλαδή στο Γιαχβέ, τους εκράτησε καθαρούς μέσα στον κλύδωνα της ιστορίας και σε όλους τους εθνικούς καταποντισμούς: Η καταστροφή από τον Τίτο το 70 μ.Χ., ο περιπλανώμενος Ιουδαίος, το ξεπάτωμά τους από το Χίτλερ.

Οι εβραίοι εκαλλιέργησαν τη γη της πίστης. Οι έλληνες εκαλλιέργησαν τη γη της γνώσης.

Οι εβραίοι ήσαν δήμιοι, οι έλληνες ήταν δικαστές. Οι εβραίοι ήταν αδίστακτοι, οι έλληνες ήσαν ευγενικοί.

Γι' αυτό και νίκησαν οι εβραίοι τους έλληνες.

Εχρησιμοποίησαν σαν όπλο τους βέβαια το χριστιανισμό, ένα νόθο και μυσαρό παρασάρκωμα του σώματός τους, από τους ίδιους απόβλητο, και αφάνισαν την ωραία Ελλάδα. Ό,τι δεν εκατάφερε η ανδρεία, το κατάφερε ο δόλος. Η κλασική περίπτωση του έλληνα Διγενή. Ζηλεύγει ο Χάρος, με χωσιά μακριά τονε βιγλίζει, και λάβωσέ του την καρδιά και την ψυχή του επήρε.

Έτσι, λοιπόν, σήμερα οι εβραίοι μέσω του αμερικάνικου λόμπυ τους οδηγούν την ιστορία του κόσμου. Στον αφανισμό βέβαια και στο διάολο. "Κατά Ισραήλ", που λέγει ο λαός μας. Ωστόσο τον οδηγούν.

Τι κρίμα και τι καημός. Απέναντι στους γίγαντες εβραίους επιστήμονες της εποχής μας, στο Φρόυντ στο Μαρξ στον Αϊνστάιν, οι νεοέλληνες να μην έχουν να δείξουν τίποτα. Οι απόγονοι των ελλήνων, που εστάθηκαν οι γεννήτορες της επιστήμης. Εκεί μας εκατάντησαν οι παπάδες. Από τους βυζαντινούς πατριάρχες ως τους σημερινούς βαζιβουζούκους των μητροπόλεων της Αττικής και της Λάρισας.

Εμ, δεν τραβάει, μάνα μου, μπροστά ο άνθρωπος με το θυμιατό και με τα κυριελέησον. Χρειάζεται και την Αθηνά. Και η Αθηνά είναι ολόκληρη μυαλό. Την είχε γεννήσει το κεφάλι του Δία.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΤετ Απρ 08, 2009 5:56 pm

Κι εδώ ακριβώς χρειάζεται η εθνική μας προσευχή. Το μας για τους ελληνοέλληνες. Και τα πατερημά για τους άλλους.


«Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερις τρόπους συμπεριφοράς.


Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση, όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης, όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά, γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό: ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.»


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - εισαγωγικό σχόλιο στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΠεμ Απρ 09, 2009 12:55 am

Έλα λοιπόν. Σε καλώ να έρθεις σε έναν τόπο που η αναπνοή της Ελλάδας παίζει νιάκαρες πολεμικές.

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Iiiiii35


Στο κάστρο της Αστροπαλιάς. Ξημερώνοντας πανσέληνο... Και πριν ακόμη η πρώτη ακτίνα του ήλιου τρυπήσει τον ορίζοντα. Την ώρα που "η αυγή ετοιμάζει το σφάγιό της"*...

Άγνωστο το "Ελλήνισε" 100_1910


"καταπρόσωπα στα κακά που φύτεψε ο Ποσειδώνας,
κι ανθίζουν στο πέλαγος.

Εκεί να γράψουμε τ' απομνημονεύματα
... στην κόψη του σπαθιού,
που σκίζει τα ζυγωματικά της νύχτας σαν καρύδι.

Για να δεντροτομηθούν τα κάστρα των ανέμων.

Και μάθημα να κάνουμε ανατομίας στο σώμα του άθλου
που φαρμάκωσε με το ίδιο του το αίμα
το στερνό του χιτώνα,
ζωσμένον καθώς
το λιοντάρι ζώνεται τον τελαμώνα της έρημος."*

Εκεί, στα χαλάσματα του κάστρου που ο Λιαντίνης το καταστέρισε στο ΣΕΙΡΙΟ:

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Iiiiii36


Να δούμε "το ράμφος της μέρας ν' αγγίζει τον ήλιο ... δεμένον
στο σιδερένιο παλούκι ενός βράχου. Κι ένας αητός να ζευγαρώνει τις πλευρές του."

"Όταν η σιωπή βαταρίζει ανεξήγητα θέσφατα και λύτρα ζητεί η αλήθεια.

Με τα χρόνια ορφανεύει και κρέμεται
στα ύδατα. Τότε ζητεί να πιαστεί στα τυφλά από κά-
που, όπως πιάνεται από την απάτη του νερού ο καμη-
λιέρης στην έρημο. Και λογιάζει πως ξεχωρίζει μα-
κρυά το σπαθί του Μεγαλέξαντρου μπηγμένο στη
θήκη της Ερυθράς θάλασσας.

Να τη δούμε ν' ανεβαίνει σαν μεγάλο αστέρι
απάνου στα νερά και τα χαλάσματα. Την ώρα που
ξεφαντώνει η Γοργόνα για να σπαράξει τη λήθη
του βυθού. Και η Γλαύκα πολεμάει την νύχτα ση-
μαίνοντας μία - μία τις ώρες από το κάστρο της Α-
στροπαλιάς και την καμπάνα της Παντάνασσας."*

Να έρθεις σε παρακαλώ. Εμείς κι αυτό το καλοκαίρι θα πάμε εκεί. Και θα περιμένουμε όποιον θέλει και τολμά να ξεφύγει από την οθόνη, όποιον μπορεί να μην είναι ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Αλλά άνθρωπος με πρόσωπο και όνομα.

Κι όταν ο ήλιος ο ηλιάτορας σκάσει στον ορίζοντα:

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Iiiiii37


θα σκύψω μπιστεμένα στον ώμο σου, όπως σε φίλο παλιό - ακόμη και αν κείνη την ώρα δω για πρώτη φορά τα μάτια σου, το παθαίνεις αυτό τέτοια ώρα και σε τέτοιο τόπο, και θα σε ρωτήσω:

- Άξιζε;

Και πριν απαντήσεις θα σε πιάσω από το χέρι άκρη άκρη στο βράχο να σταθούμε και στις πέτρες που μυρίζουν αιώνες. Να πούμε την προσευχή:

Αλήθεια

Ηθική της γνώσης

Εμορφιά

Αγάπα τον άνθρωπο

Σταυρώνοντας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Και του ανέμου την ηχώ προσκυνώντας.

Και θέλω ίδια κι εσύ ν' αποκριθείς. Αν άξιζαν όλα αυτά...

Δε χρειάζεται να μιλήσεις. Εκεί μιλάει ο χρόνος και ο χώρος. Σε γένος ενικό. Μόνο να σκεφτείς. Ποιος ΕΙΝΑΙ αληθινά ο Λιαντίνης. Όχι ποιος ΗΤΑΝ... Όχι αυτό. Ποιος ΕΙΝΑΙ! Σε χρόνο ενεστώτα! Και με το μάτι στις "παραστάδες της δύσης που θα ραντίζουν κιόλας θυσία εσπερινή"*.

Το λάθος είναι στο χρόνο. Όχι σε εκείνον που κάποιοι προσμένουν ν' ανατείλει το αστρί του Δημήτρη Λιαντίνη. Μα στο ΗΤΑΝ και στο ΥΠΗΡΞΕ.

______________

* Αποσπάσματα από τις ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ του Δημήτρη Λιαντίνη. ( Από τα ποιήματα ΒΩΜΟΣ - ΗΡΑΚΛΗΣ - ΣΕΙΡΙΟΣ)

- Οι φωτογραφίες είναι από τη συλλογή του Αντώνη και από το Κάστρο της Αστυπάλαιας.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΠεμ Απρ 09, 2009 1:07 am

Δεν είμαστε όμως εκεί. Στο κάστρο της Αστροπαλιάς.

Και η ώρα που θα διαβάζεις τούτα τα λόγια θα είναι άλλη και ποτέ η ίδια...

Κι έτσι χρωστώ να σε προλάβω.

Ίσως και όχι.

Αν μίλησε κιόλας μέσα σου η προσευχή, τίποτε δε χρειάζεται να προσθέσω. Αν όχι... πού να τα βρω τα λόγια; Που άλλα θα λέω και άλλα θα ακούς;

Έστω...

Και μόνο γιατί με πνίγει να το πω:

Διάβασα πάνε χρόνια τώρα μια κουβέντα του Λιαντίνη:

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, σελ. 48

Παράθεση :


... η προσέγγιση του ποιήματος είναι σπουδή σώματος ζωντανού και σφριγώντος. Η αξία και η μαγεία της πηγάζει από τη δυναμική της άμεσης διαλεκτικής του μαζί μας.

Το ποίημα δεν είναι πτώμα να το δουλέψουμε στο ανατομικό τραπέζι με το ψαλίδι και τις τσιμπίδες.


Κι έπειτα ... 14 χρόνια αργότερα, όταν κάποιος έλαβε το λόγο να μιλήσει για τις 14 Ολυμπιάδες του Λιαντίνη, βρέθηκα μπρος σε τούτο:

Παράθεση :

Η πράξη του Λιαντίνη, η έξοδός του από τη ζωή, θα περιμένει υπομονετικά το φιλόσοφο και ποιητή για να τη βάλει στο χειρουργικό τραπέζι. Να την αναλύσει και να την ερμηνεύσει.


Κι επίλογος; Έχει σημασία ο επίλογος αυτής της ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ. Κι ας μην ήταν από το ίδιο χέρι. Ή και ακριβώς γι' αυτό:


Το αληθινώτερο ποίημα στο γνήσιο ποιητή

είναι η ίδια η ζωή του.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - ΧΑΣΜΑ ΣΕΙΣΜΟΥ, σελίδα (τη θυμάμαι και απέξω πια... ) 24!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΠαρ Απρ 10, 2009 9:08 pm

Ξεχάστηκε θαρρώ στο Έλληνες θα ειπεί το πιο σημαντικό:

Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γειτόνους τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - ΓΚΕΜΜΑ / σελίδα 125

Το εξεχάσαμε τόσο πολύ που ξεκαρφώσαμε το πρώτο και πήγαμε κατευθείαν να χορτάσουμε τον ακόρεστο καταπιώνα μας.

Ο Λιαντίνης, χρυσούλια μου, αν και το λάτρευε το κρασάκι, δείτε πιο προσεκτικά τι ακριβώς είπε: Να δοξάζεις τον ήλιο και τον άνθρωπο... Πρώτα αυτό. Όχι βουρ αμέσως στο ψητό και "βάλε μου κάπελα να πιω"!!!

Εμ, πώς αλλιώς; Λιαντίνης ήταν αυτός. Την αλήθεια έζησε. Για το χατίρι τούτης της ανικανοποίητης κυράς πήρε τα βουνά σαράντα χρόνια για να γίνει ήρωας και άστρο. Και όχι για να γίνει ίνδαλμα των ... μεθυστάνων. Ούτε και των φουμαδόρων. (παλιά κουβέντα αυτή - τον καιρό που δε θερίζαμε αβαγιανούς και ρίγανη - συμπαλεύαμε τότε με φούμους και με φούμαρα )

Αν και με γαργαλά το χέρι μου, μια τέτοια ακριβώς σκηνή να μεταφέρω από τα βιβλία του. Σκηνή κρασοκατάνυξης - κατάλληλη να θυμίσει πώς έπιναν τα κρασάκια τους οι έλληνες, στα μέτρα που όρισε ο Λιαντίνης, ποτίζοντας με το δάκρυ της αμπέλου το δρόμο για την αλήθεια. Χοές σε Διόνυσο και Απόλλωνα, τα λαμπρά παλικάρια που τη δορυφορούν αξεχώριστα. Αν σήμερα έτσι καταντήσαμε, να πίνουμε για να πίνουμε (παρέα πάει και το άλλο - κι αυτό το κάνουμε για να το κάνουμε bounce - η φατσούλα στη θέση της λέξης που αποφεύγω για να μη σκανδαλίσω) είναι που ευνουχίσαμε την αλήθεια και το κλασικό πνεύμα χωλό βαδίζει, Διόνυσος γυμνός από το δίδυμο αδέρφι του:

Παράθεση :

Η γιορτή έγινε στην έπαυλη του Αγάθωνα. Οι συνδαιτημόνες ήσαν μερικοί από τους έγκριτους αθηναίους της εποχής. Ο Φαίδρος, ο Παυσανίας, ο γιατρός Ερυξίμαχος, ο κομψός οικοδεσπότης Αγάθων. Νέος αυτός και ωραίος, και στεφανωμένος εκείνη τη μέρα με τα πρωτεία σε διδασκαλία τραγωδίας. Ήσαν ακόμη ο γέρο Αριστοφάνης και ο Σωκράτης. Μεσήλικας κι αυτός, που στα νιάτα του είχε σπουδάσει τον έρωτα κοντά στη μαντική ιέρεια Διοτίμα.



Τα φαγητά ήσαν νόστιμα. Και τα κρασιά εκλεκτά. Το δάπεδο της αίθουσας μάρμαρο παριανό, και οι τοίχοι με παραστάσεις τέχνης κλασικής. Η νύχτα έσταζε κρουνούς ησυχίας. Οι δούλοι, οι δίσκοι, τα κροντήρια, οι λαμπάδες, οι παρωψίδες, τα ερεισίνωτα, οι σκίμποδες. Και το μετάξι το μενεξεδί.

Αλλά στον αιθέρα της αίθουσας, αόρατος μονάρχης, εδέσποζε ο δαίμων. Τη λινή ατμόσφαιρα της βραδυάς την κινούσε ο Έρωτας. Ο γιος του Πόρου και της Πενίας.

Ο καθένας από τους συγκωμαστές είπε και εκράτησε το λόγο του για τον Έρωτα. Με σοφία, με έλλογο πάθος, με φαντασία χορευτική. Περίγυρα χυνόταν η κομψότητα και η χάρη. Η ευαισθησία και η ανάερη σοβαρότητα. Πάρεδρος παντού παραστέκονταν η φινέτσα και το μουσικό θάλος.

Τελευταίος ομιλητής εμφανίστηκε το άπιαστο όνειρο της ζωής μας. Ήταν ο φιλοσοφικός μύθος της Διοτίμας. Άκουγες, ωσάν να άκουγες τη φωνή των αιώνων. Τον κρότο από τις τροχαλίες των άστρων. Και έβλεπες, ωσάν να έβλεπες την κόμη της θάλασσας αναδετή. Και το λύγισμα της αψηλής φλόγας να χορεύει.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΦΩΤΕΙΝΗ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 265
Registration date : 13/01/2008

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΣαβ Απρ 11, 2009 12:19 pm

Διώνη, μια και ο λόγος του αποσπάσματος που ανέφερες για το πλατωνικό Συμπόσιο, σε ενημερώνω, ότι τελείωσαν τα γυρίσματα κινηματογραφικής ταινίας μεγάλου μήκους σε σενάριο και σκηνοθεσία γνωστού σκηνοθέτη, με θέμα το περί έρωτος στο Συμπόσιο του Πλάτωνα. Θα προβληθεί το Φθινόπωρο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ελπίζω ότι θα είναι κάτι καλό και θα προβληθεί το ελληνικό πνεύμα. Μου ζητήθηκε και διάβασα το σενάριο για να κάνω όσες επεμβάσεις βελτίωσης έκρινα αναγκαίες.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΣαβ Απρ 11, 2009 1:18 pm

captain Nemos έγραψε:
Άγνωστο το Ελλήνισε;

Εδώ έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει έλληνας. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε και όλο υψηλή διανόηση βλέπω.

Ρε συ Μυρτάλη, έκανα σήμερα το πείραμα στο σινάφι και αποτέλεσμα νάδα. Δεν το ξέρουν κοριτσάρα μου ούτε τον ανέστιο ούτε τον υμέναιο. Ανοίξανε κάτι μάτια τύφλα να έχουν τα μοσχάρια και με κοίταγαν αποβλακωμένοι. Τι θέλεις να πεις, στραβοκατάπιαν... Ανέστιο ή αναίσθητο;

Όχι μπρε, τους λέω. Από το Χριστός Ανέστη είναι. Ανέστη ο!!!

Άσε το άλλο με τον Υμέναιο. Πεταχτήκανε κάτι σπόροι από τη γωνία και μου φώναζαν:

Ρε μπάρμπα, τον Έμινεμ λες; Ε είναι εεεεε. Έμινεμμμμμμμ!

Έμεινα κι εγώ. Κάγκελο και αναίσθητος ντιπ.

!!! Έγραψες, Νέμο!!!

Γέλασα με την ψυχή μου, διαφωνώ όμως με την παρεκτροπή της συζήτησης από το Άγνωστο το "Ελλήνισε" σε Δε γνωρίζουμε τους έλληνες. Διαφωνώ βέβαια πρωτίστως με την επίδειξη γλωσσομάθειας, που αν κατάλαβα καλά σε ανάγκασε στη διακωμώδηση του ανέστιος και του υμέναιος.

Η ουσία του θέματος, ως εισηγητής έχω νομίζω το δικαίωμα να διευκρινίσω ποια είναι, κινείται σε άλλη λογική. Ουδόλως με απασχολεί να κρίνω τον άλφα ή το βήτα συγγραφέα για το γλωσσικό του πλούτο. Επί του παρόντος με αφήνει αδιάφορο και αν ξέρει ή δεν ξέρει το Λιαντίνη ως άνθρωπο.

- Τότε τι;

- Η έμπεδη και γεωμετρημένη κριτική της παρουσίασης κειμένων του Λιαντίνη!
Το ανάμεσα στην ακατάσχετη υμνολογία αλλά και στην εμπαθή κατακεραύνωση. Ο τρίτος δρόμος. Εκεί που συνήθως κρύπτεται και η αλήθεια, όπως και η ποίηση - "η συνουσία επ' άπειρον" του Ελύτη, του Ελύτη που ο Λιαντίνης καταστέρισε ως ποιητή "σε στύση επ' άπειρον". Από τις Ώρες των Άστρων (82 ) το ακόλουθο αποκαλυπτικό: (δείτε περισσότερα ΕΔΩ)

Σαν ανδρικού κορμού το τρίτο πόδι
τόσον αβόλετη εστάθη
η εντολή
να μην αμελή-
σουν, αν πρέπει,
ν' αλλάξουν τα μαύρα ιστία.

Δεν είναι θέμα υψηλής διανόησης ή και χαμηλής. Απλά είναι ασύλληπτη υπόθεση να μιλάς για τους ποιητές. Η ανάγνωση εδώ συνοδεύεται και από συγχωροχάρτι αυτονόητο για όποιον επιχειρεί τέτοιο τιτάνιο έργο. Αναγκάζει όμως όλους να προχωρήσουν το σκάφος της αλήθειας στο περαιτέρω όσο μας λείπει ο γίγαντας που θα το φτάσει στο μη περαιτέρω.

Φταίει το έργο λοιπόν; Που είναι τιτάνιο; Ή φταίει ο όποιος το επιχειρεί που δε γεννήθηκε γίγαντας; Το έργο κρατά τα σκήπτρα της ενοχής. Και η ευθύνη του καθενός είναι μόνο στο σεμνό αντιμέτρημα. Ήγουν ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ. Και ποιητικά: Η Ιθάκη του καθενός δίνει ένα ωραίο ή άσχημο ταξίδι. Άλλο δεν έχει να μας δώκει πια. Και από το Νίτσε και τη Σαλομέ θυμίζω σε ελεύθερη απόδοση (ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, σελ. 88 ) :

- Ωραία! Τότε μας μένει ακόμη ο πόνος. Όπου ο πόνος δεν ισχύει σαν αντίρρηση κατά της ζωής.

Της ζωής και του έργου. Αλλιώς η κριτική θα ήταν στείρα και δείγμα παθολογικής προσωπικότητας του κριτή.

Τελείως απλά εξηγώ: Δόθηκε στη δημοσιότητα ένα πολύτιμο υλικό. Προσωπικές επιστολές ενός στοχαστή. Και με τη γλώσσα του παραμυθιού συνεχίζω...
Άγνωστο το "Ελλήνισε" Dec_bi10
Μια φορά κι ένα καιρό βρήκε ένας αγωγιάτης στους δρόμους που γκιζέριζε κάτι παράξενα πραματάκια τόσο δα, που γυάλιζαν και άστραφταν. Δεν είχε τέτοια ξαναδεί στη ζωή του. Σκύβει και τα παίρνει και τα κοιτά με απορία.

- Μωρ' τι 'ν' τούτα!

Μια αλεπού κρυμμένη στο τρίτο έλατο εξ ευωνύμων πήρε σιγαλά τον αμανέ: "Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας." Ανατρίχιασαν οι κορυφές των κυπαρισσιών και τα βαγιόφυλλα τρόμαξαν και έριξαν τα λουλούδια τους.

Ο αγωγιάτης που ούτε ήξερε ούτε ρώτησε για τις γυαλιστερές πετρούλες, ποιον άλλωστε; μόνο μια έκτη αίσθηση τον εκράτησε να μη στείλει κείθε που 'ρθαν τα πολύτιμα πετράδια. Τα πιάνει το λοιπό και τα δένει με ένα σπάγκο, του άρεζε στα ταξίδια του να ενδιαιτάται με κυνήγια και αλιεύματα όθεν και δεν του έλειπαν ποτέ τα χρειαζούμενα και για το κυνήγι και για το ψάρεμα.

Κείνη την ώρα σμήνος γερανών υπερίπτατο του όρους. "Πέτονταν αραδαριά σε διπλή ζυγιά. Και κράζανε, όμοια οι γύπες και τα κουρουνοπούλια, όταν μυρίζουνται πτωματική βορά."

Ο αγωγιάτης δεν είχε ματακούσει στη ζωή του για τον Ίβυκο. Ήξερε όμως καλά τα πετούμενα του ουρανού και τις συνήθειές τους.

- Θα τα κρατήσω, είπε. Και έπαιξε κομπολόι τα άγνωστα "χαλίκια" που τύχανε στο διάβα του. Θα κάμουν όμορφη λαιμουδιά στο Ντορή μου.

Είπε και έπραξε τα όμοια. Κι από τότε όλα τα ζουλάπια του βουνού και του λόγκου σα συντύχουν αγωγιάτη και Ντορή, τυφλώνουνται από τις αχτίδες. Κι άλλα στέκουν έτσι με στόμα ανοιχτό, άλλα ξεθαρρεύουν και ρωτούν τον αγωγιάτη και άλλα, εκείνα που καλά γνωρίζουν πως χαλίκια δεν είναι, αντραλεύονται και απορούν τι δουλειά έχουν στο λαιμό αλόγου!

Κοιτούν και ξανακοιτούν μια το άλογο και μια τον αγωγιάτη. Και ξεχνούν το σημαντικότερο. Τα διαμάντια...

Την ίδια ώρα σε κάτι κράκουρα και απόσκια του βουνού ένας μικρός αντι - Οδυσσέας αποκαρτερούσε. Εγνώριζε το πικρό μαντάτο των γερανών. Κι εκαρτερούσε νύχτιος και υπομονεύων τον Ντορή. Ειδικότης του εδώ και 3000 χρόνους τα άλογα. Όχι όμως και τα διαμάντια. Ούτε και τα βουνά.

Ο ορεινός ναυβάτης γνώριζε καλά της θάλασσας τα τερτίπια, θαλασσοδρόμος μαθές στα πρώτα του νιάτα. Και αστροσυλλέκτης σε βάρδιες αξημέρωτες. Ως εκεί όμως έφτανε η ... χάρη του και όχι πιο πέρα.

Λένε πως στο ίδιο παραμύθι εμφανίστηκαν κάποια στιγμή η Κίρκη κι έπειτα γιόμισε ο κόσμος γρυλισμούς και μυκηθμούς. Κι ο Οδυσσέας; Χαμένος στα πέλαγα των οροσειρών και της μνήμης.

Κι απέ ο κόσμος κίνησε και μάζευε Ελπήνορες. Κακαρωμένους και με τα κάκαρα διαλυμένα σα ρόδια που έσκασαν στη γης και πήγαν άφτουρα.

Η μικρή αλεπού που έκοβε βόλτες μία ζερβά - μία δεξά, τόσο που ξεμείναμε από δραμαμίνες, μαδούσε απελπισμένη την ουρά της. Κάπου κάπου μόνο στύλωνε το αυτί και θαρρούσε πως ακούει το αηδόνι. Κι έπειτα τίναζε απότομα την κεφαλή της σαν αστραπή να πέρασε στο βάθος του ορίζοντα ο αετός.

Την Πηνελόπη; Δεν την εξαστόχησα. Εκείνη με καραβιές μνηστήρες γύρω ύφαινε και ξύφαινε το ταφήιον φάρος. Αραιά και πού μονάχα πήγαινε ως το παραθύρι κι αγνάντευε τις ολόλευκες παραθιναλιές. Βαθιά ακόμη πόμεναν απ' τα οργώματα του Οδυσσέα τα σημάδια. Άνοιγε κατόπι το μουσικό κουτί. Βαθιά φωνή αντρίκια. Μέταλλο στιλπνό. "Είμαι ένας Οδυσσέας εγώ... Περίμενε και θα δεις! "

Αγαπητέ πλην τίμιε αναγνώστη. Τέλος στο παραμύθι δε γράφτηκε. Ακόμη... Κι αν θες να με ακούσεις, να αποφεύγεις τα παραμύθια που σου δίνουν έτοιμο το τέλος. Γιατί είναι σαν καΐκια που γέρασαν και έδεσαν για πάντα στο μουράγιο. Κι εσύ, τίμιος όντας, δεν έφτασες εδώ με κλικ και κλακ ποντικιών και τηλεπιλότ. Εσύ, κι εγώ μόνο για σένα ξεκίνησα το παραμύθι, έχεις αρματωμένη σκούνα τρικάταρτη που διψάει πέλαγο και περιπέτεια και γνώση. Καλό Ταξίδι!
Άγνωστο το "Ελλήνισε" Dec_bi10

______________



  • Ευχαριστώ θερμά κι εσάς που διαβάσατε το "παραμύθι", κι εκείνον που το έγραψε και μου το χάρισε.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΣαβ Απρ 11, 2009 5:42 pm

ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ


Άγνωστο το "Ελλήνισε" Dec_bi10

Είδε κι απόειδε η μικρά αλώπηξ να μαδάει την ουρά της και είπε να αλλάξει τον ... αμανέ. Σε άλλους καιρούς θα το 'λεγαν παλινωδία, μα η αλεπουδίτσα μας δεν κάτεχε τέτοιες βαρύγδουπες φιλοσοφίες. Όθεν και περιπάτει όσα έφτανε η πατουσίτσα της ή κατά που είπαν οι σοφοί και σπουδαγμένοι: τους δρόμους που της γράφτηκαν.

Έτσι κι εκείνη την ημέρα, που πέρασε και πάλι μπρος της ο Ντορής με το βαρύ θεοτικό φορτίο του.

- Ωχ, μάνα μου. Τι ζάλη και τι αποκάρωμα είναι τούτο;

Μια δεύτερη σκέψη πλάνα την κυρίευσε. Και τι ωραίος ο καιρός, τι λιακάδες και τι άνοιξες μεθυστικές; Άσε τα χρόνια που τα μέτραγε με κατοσταριές βόδια... Έτοιμο το είχε λοιπόν το "Άντε γεια και άλλος για Χίο τράβηξε". Ζάκυνθο και Αζάκυνθο να μου τη χαιρετάτε και να μη μου γράφετε και να μη σας γράφω! Διότι εκτός από τις δραμαμίνες κοντεύουν να σωθούν και τα χαπάκια της πίεσης.

Πάνω στο δε μπορώ μανούλα, γκντουπ και σκοντάφτει ο Ντορής. Ήθελε δεν ήθελε η αλεπού γύρισε και πάλι τα μάτια. Τα πετραδάκια; Ήλιος το καταμεσήμερο να σου πάρουν για πάντα τη ματιά.

- Έστιν δίκης οφθαλμός, ψιθύρισε ένα χαμομηλάκι.

Ταράχτηκε σύγκορμη η αλεπού να ακούσει τέτοιο λόγο.

- Σουτ εσύ, του είπε κακιωμένη. Τα χαμομήλια δε μιλούν. Άσε τη Δίκη να τελέψει μόνη τα έργα της.

Μια παπαρούνα σήκωσε τότε θαρρετά το κεφαλάκι της:

- Κι εμένα; Άδικα εμένα με ραμφίσανε στο λαχουρί φουστάνι;

Άνεμος παγωμένος, καρσί από από την κεφαλή του όρους, παράσυρε σε δαιμονικό χορό τους πεσμένους ανθούς των βαγιόφυλλων και της λήθης. Και οι κορφούλες των κυπαρισσιών πήραν και πάλι να χορεύουν ηδύοινα και λυπητερά.

- Ώχου, τι έχω πάθει η καψερή, μονολόγησε η αλεπού.

Έβλεπε πια πως δρόμος άλλος δεν έμενε. Αβαγιανούς και ρίγανη; Αβαγιανούς και ρίγανη λοιπόν. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

Στην απέναντι λοφοπλαγιά - τσομπάνος ήτανε; δε φαίνουταν - ακούστηκε ο αντίλογος:

- "Για το καρφί εχάθηκε το πέταλο. για το πέταλο εχάθηκε το άλογο. για το άλογο εχάθηκε ο ιππέας. για τον ιππέα εχάθηκε η μάχη. για τη μάχη εχάθηκε ο πόλεμος. για τον πόλεμο εχάθηκε η αυτοκρατία."

- Ε, σώπα πια! Σ' ακούσαμε! Που να μην ακούγαμε μουρμούρισε η αλεπού. "Ν' αρχίσουμε, λοιπόν μέτρια, ταπεινά και δίκαια. Με τάξη και κλιτότητα, που λέει ο Ερωτόκριτος." Αυτό δεν ήθελες να πεις; Είπες και θα πράξουμε. Και το κρίμα; Δικό μας. Λύτρα στη σιωπή που δεν έστερξε να σιωπήσει.

Πεντακάθαρα άκουγε τώρα το συχαλασμό. "Το όρος που το τράνταζε συθέμελο ο οργασμός της θύελλας. Και η θύελλα του οργασμού."

Ο πρώτος νόμος, αναστοχάστηκε η αλεπού, είναι η γαλήνη και η αταραξία. Δεύτερος το γέλιο που δεν είναι γέλιο. Τρίτος και απαράβατος ο σεβασμός. Έναν μονάχα να αδικήσεις, σ' ολάκερο τον κόσμο θα απλωθεί το κακό.

Στο βάθος πίσω και μακριά ακούστηκε ο απόηχος. Να 'ταν οι Συμπληγάδες που ξανάκλεισαν;

Το βουνό δεν ήταν πια βουνό. Και το αρχαίο τραγούδι* φούσκωνε τα πανιά:

Καράβι που έπλεξες
πάνω στην άβυσσο των χεριών μας.
Καράβι χαμένο,
μέσα στο αγγελόκρουσμα δυο βιαστικών χεριών.
Εθήτευε ο βοριάς
όταν μισέψαμε για τις ακτές του σύμπαντος
βαστάζοντας στα χέρια τον Επιτάφιο
και τον Ανθεστηριώνα.
Ποιος μας έδειξε με το δάχτυλο
το βασιλικό τρόπο στον ορίζοντα;

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Dec_bi10

________________

*Το αρχαίο τραγούδι: Η ΑΡΓΩ του Δημήτρη Λιαντίνη από τις ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ.

"..." Τα αποσπάσματα είναι από τον πεζό ποιητικό λόγο του ίδιου ποιητή.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΦΩΤΕΙΝΗ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 265
Registration date : 13/01/2008

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΣαβ Απρ 11, 2009 11:34 pm

Αυτό δεν είναι παραμύθι παιδί μου. Είναι σκέτος φιλοσοφικός μύθος!
Λες, δεν έχει τέλος το παραμύθι σου. Και όμως το τέλος ανιχνεύεται ερμηνευτικά. Μόνο που την θέλει πολλή τη γνώση.

Θα σταθώ όμως στις λουλουδένιες σου γιρλάντες με τα ανθάκια του ανοιξιάτικου αγρού τα μαβιά. Δεν τις μαζεύεις όλες μαζί σε ένα μπουκετάκι και να το βάλεις πάνω στις πέτρες του παραμυθιού σου, θαρρώ τις κάτασπρες, και από δίπλα τους και μια Πορφύρα, έστω και αν έχει στερηθεί το κόκκινο έκκριμά της, μια και την ξέβρασε το κύμα στην ακτή, να δεις τι πίνακας θα σου προκύψει! Γι’ αυτόν τον πίνακα θέλω να γράψεις παραμύθι. Εγώ το έχω ήδη γράψει, αχρηστεύοντας το χρησμωδό.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

Άγνωστο το "Ελλήνισε" Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Άγνωστο το "Ελλήνισε"   Άγνωστο το "Ελλήνισε" Icon_minitimeΚυρ Απρ 12, 2009 2:00 am

ΦΩΤΕΙΝΗ έγραψε:
Αυτό δεν είναι παραμύθι παιδί μου. Είναι σκέτος φιλοσοφικός μύθος!
Λες, δεν έχει τέλος το παραμύθι σου. Και όμως το τέλος ανιχνεύεται ερμηνευτικά. Μόνο που την θέλει πολλή τη γνώση.

Θα σταθώ όμως στις λουλουδένιες σου γιρλάντες με τα ανθάκια του ανοιξιάτικου αγρού τα μαβιά. Δεν τις μαζεύεις όλες μαζί σε ένα μπουκετάκι και να το βάλεις πάνω στις πέτρες του παραμυθιού σου, θαρρώ τις κάτασπρες, και από δίπλα τους και μια Πορφύρα, έστω και αν έχει στερηθεί το κόκκινο έκκριμά της, μια και την ξέβρασε το κύμα στην ακτή, να δεις τι πίνακας θα σου προκύψει! Γι’ αυτόν τον πίνακα θέλω να γράψεις παραμύθι. Εγώ το έχω ήδη γράψει, αχρηστεύοντας το χρησμωδό.

Από το HOMO EDUCANDUS του ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ:

Παράθεση :

"Η φορά του Πλάτωνα να μιλήσει με παραμύθια και παραβολές, να πλάσει ιστορίες της φαντασίας, και στα γεννήματα της ενόρασής του να δώσει σάρκα καλλιτεχνική, προϋποθέτει πως ήταν πεπεισμένος για τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. [...]

Με την τοποθέτηση του φιλοσοφικού μύθου στην προέκταση της διαλεκτικής κηρύσσει τη λογική μας σε πτώχευση. [...]

Στο φιλοσοφικό μύθο δασομανούν τα σύδεντρα των υποθέσεων, των εικασιών, και των κάθε λογής αναγνωρίσεων που προορίζονται να μείνουν ανεπικύρωτες. [...]

Αυτός, βέβαια, είναι και ο λόγος που ο Πλάτων αναφέρει τους μύθους του σε περασμένες εποχές, και προτιμά να τους βάζει στο στόμα παλαιών ανθρώπων.

Από μια άποψη ο μύθος, ένα στοιχείο που πηγάζει από την άλογη σφαίρα της ανθρώπινης φύσης, κινδύνεψε να οδηγήσει την πλατωνική σκέψη στο ρουμάνι των θρησκευτικών παρακρούσεων.

Και μέχρις ενός σημείου ημπορεί να ειπεί κανείς ότι την έκαμε τη ζημιά. [...]

Ωστόσο, από την άλλη μεριά, χάρη στο μύθο ο στοχασμός του έμεινε ανοιχτός."

σελίδες 168 - 170

Το κακό Φωτεινή είναι που οι πολλοί δεν κατέχουν φιλοσοφικός μύθος τι σημαίνει κι εκεί αρχίζουν οι φαιδρότητες.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
Άγνωστο το "Ελλήνισε"
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ :: ΓΛΩΣΣΑ-
Μετάβαση σε: