Δεν είναι πέντε λεπτά μόνο. Είναι πολύ περισσότερο. Όσο περισσότερο μετράς την ίδια τη ζωή.
Και είναι κόκκινο. Βαθύ κόκκινο. Το φοβάσαι το αίμα; Τότε να φοβάσαι και την αγάπη. Κι αυτή κόκκινη είναι.
Και είναι εύκολο. Όσο εύκολα χάνεται μία ζωή. Για λίγα γραμμάρια αίμα... Γι' αυτό το αίμα είναι ζωή.
Μην ακούς τα ουρανομήκη ψέματα. Αυτά που θα τα γιορτάσουν σε λίγες ώρες σφάζοντας χιλιάδες αρνάκια. Αυτό το αίμα είναι θάνατος.
Όπως το μαχαίρι. Κόβει το ψωμί μα κόβει και το νήμα της ζωής.
Διάλεξε λοιπόν λεπίδα. Για τη ζωή ή για το θάνατο;
Δε με νοιάζει αν πιστεύεις. Και τι πιστεύεις. Πιστεύοντες και μη πιστεύοντες όλοι του θανάτου είμαστε γραμμένοι. Μια γραφή που δεν παραγράφεται. Μόνο διαγράφεται. Και το "μπλάνκο" είναι ρούσο και μαύρο. Τόσο ρούσο και τόσο μαύρο σαν το αίμα που βλέπεις να κυλάει στο σωληνάκι.
Για σένα λοιπόν που δε φοβάσαι τη ζωή. Και μετράς τη ζωή πιο πάνω από κάθε τι άλλο. Και θέλεις να κάνεις δώρο αυτό που δεν αγοράζεται μόνο χαρίζεται... Αλλά δεν ξέρεις πώς... οι οδηγίες οι επόμενες:
Αίμα μπορείς να δώσεις σε πολλά μεγάλα νοσοκομεία. Εγώ θα σου μιλήσω για το Νίκαιας. Το Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Σου δίνω και το τηλέφωνο:
213 207 7000
Θα πάρεις ταξί για να πας. Δεν κάνει μετά να οδηγήσεις.
Θα μπεις από την κεντρική είσοδο και θα στρίψεις αριστερά. Στο βάθος του δρόμου στρίβεις δεξιά. Και λίγο μετά δεξιά και πάλι. Θα δεις και τις ταμπέλες. Αιμοδοσία...
Πρώτη δουλειά να συμπληρώσεις μια μικρή καρτέλα με τα στοιχεία σου. Όνομα Επώνυμο κλπ. Μετά θα συμπληρώσεις τα κουτάκια... Το ξέρεις δα πως δεν μπορούν να δώσουν αίμα όλοι. Και δεν μπορείς να δώσεις αίμα όποτε θες. Το νωρίτερο από την τελευταία φορά που έδωσες είναι οι τρεις μήνες.
Έπειτα θα σου κάνουν μια τόση τρυπούλα στο δάχτυλο. Μία πρώτη σταγόνα αίμα για στοιχειώδη έλεγχο ότι μπορείς να δώσεις... Και πίεση. Θα σου πάρουν και την πίεση.
Κι έπειτα ξαπλώνεις και απλώνεις το χέρι. Ότι ακριβώς κάνεις και όταν δίνεις αίμα για εξετάσεις. Τίποτε διαφορετικό. Μόνο που θα δώσεις λίγο παραπάνω αίμα. Τόσο που σε λίγο το σώμα σου θα το ξαναφτιάξει. Κανένας κίνδυνος και κανένας φόβος.
Πάρε σου λένε μια βαθιά ανάσα και σφίξε γροθιά. Και να μην πάρεις την ανάσα, κανένα πρόβλημα. Πονάει όσο και ένα κουνούπι. Τη γροθιά όμως να τη σφίξεις. Με όλη την απόφαση που έφτασες ως εκεί. Να δώσεις ζωή.
Κι έπειτα το νέκταρ αρχίζει να ρέει. Είναι το αίμα σου αυτό. Και είναι κόκκινο γιατί το βάφει η καρδιά σου και η αγάπη.
Να ανοιγοκλείνεις τα δάχτυλα. Βοηθάς έτσι να τρέχει πιο γρήγορα...
Έτοιμο το σακουλάκι της ζωής. Είδες που σου είπα; Είναι εύκολο... Πολύ εύκολο. Δίνεις λίγο αίμα και παίρνεις χαρά αμέτρητη.
Έπειτα θα κάνεις ό,τι σου πουν. Θα πιέσεις το βαμπακάκι να σταματήσει η αιμορραγία της φλέβας. Το χέρι ψηλά. Εσύ ξαπλωμένος ακόμη. Πέντε λεπτά; Δέκα; Θα σταματήσει, πού θα πάει;
Ένας μικρός επίδεσμος. Όχι γιατί είσαι τραυματίας. Είναι το παράσημο γιατί τραυμάτισες λίγο το θάνατο. Του έχωσες μια μικρή μπουνιά κάτω από μαύρο του σαγόνι.
Το τελευταίο που θα κάνεις είναι να πιεις την πορτοκαλαδίτσα... Αν πεινάς φάε και τη φρυγανίτσα με το τυράκι. Και φεύγεις. Αυτό ήταν.
Για μία ώρα δεν κάνει να καπνίσεις. Ούτε να οδηγήσεις.
Και φρόντισε να πιεις πολλά υγρά αυτή τη μέρα. Τίποτε άλλο...
Για σένα τίποτε άλλο. Γιατί το αίμα σου έχει πάρει κιόλας σειρά να σώσει μια ζωή που κινδυνεύει. Αλλά αυτό δεν είναι πια δική σου δουλειά. Η δική σου δουλειά είναι να θυμάσαι πότε έδωσες αίμα. Για να ξαναπάς να δώσεις μόλις περάσουν οι τρεις μήνες.
Και να θυμάσαι... όχι ασπιρίνες και φάρμακα όταν πας να δώσεις αίμα. Ειδικά όχι ασπιρίνες... Και φυσικά όχι αλκοόλ. Αλλιώς πήγαινέ τους κατευθείαν ένα μπουκάλι κρασί ή ότι άλλο πίνεις. Όχι όμως το αίμα σου.
Κι έπειτα γύρνα σπίτι με ταξάκι. Και γράψε κι εσύ ένα μήνυμα. Χαμένο δεν πάει. Έδωσα αίμα πριν τρεις ώρες αλλά ζω και συνεχίζω όσα κάνω την κάθε μου μέρα. Να το γράψεις αυτό. Έχει αξία για να το μαθαίνουν και οι άλλοι που δεν έδωσαν ποτέ ως τώρα και να το θυμούνται οι άλλοι που έχουν ξαναπεράσει την πόρτα της αιμοδοσίας.